Het is een klap in je gezicht, een regelrechte linkse directe. En dat na de klap die je vorige week te verwerken had gekregen. Het zal je maar gezegd worden. Het voetballeven van een voetbalveteraan die niet bij de veteranen wil voetballen, valt niet mee.
,,Ik kom nooit meer kijken pap”, sprak Jessie na de wedstrijd tegen Spirit 7 tot haar vader. ,,Ik vond het slecht, niet om aan te zien.” Die Jessie heeft verstand van voetbal, dat kan niet anders. Ze heeft gelijk, groot gelijk. Zelfs binnen de lijnen was de prestatie van RKEDO4 niet om aan te zien.
Vorige week schreef ik dat ik in het slechtste elftal zit waarin ik ooit heb gevoetbald. Dat heb ik afgelopen zondag moeten horen. Mijn teamgenoten waren niet allemaal ‘amused’. Bram was één van de spelers die mijn constatering moeilijk kon accepteren. Wie echter gisteren de wedstrijd tegen Spirit’30 heeft gezien zal mijn bewering niet betwijfelen. Desondanks wonnen we de wedstrijd wel vorige week. Dat was reden genoeg voor Bram om zijn vrouw Claudine en dochter Jessie uit te nodigen om te komen kijken bij onze wedstrijd op De Krom, zondag 24 november 2013, aanvang 09.45 uur.
Wie een half uur van tevoren nog niet in de kantine is, staat wissel. Dat is één van de regels van RKEDO 4. Om 09.09 uur komt er teamapp binnen. Marcel:,, Ik kom eraan gasten, nog even wachten op die Schouten, die lag nog te maffen.” Schouten zou meedoen omdat Jeroen vorige week geblesseerd is geraakt bij een bijna botsing met de paal. Nou is bijna iedereen een versterking dus tegen een topscorer als Schouten zeggen wij geen nee ook als hij nauwelijks heeft geslapen. Marcel en Schouten kwamen precies op tijd de kantine binnengelopen. Twee minuten later komen Wesley en Jasper, de doelpuntenmakers van vorige week binnen gesprint. ,,Te laat”, oordeelt Marco, aanvoerder van RKEDO4, ,,jullie staan wissel”. Verwijten over en weer. Denise, onze trouwste supporter en vrouw van Wesley zou Jasper ophalen en daarom was Jasper dus te laat. Waarom Denise en Wesley dit keer Jasper ophaalden, werd niet besproken en leek onbelangrijk.
Voordat we het wisten had Spirit al drie keer gescoord. Aan zeker twee van die doelpunten gingen meerdere fouten van ons vooraf. Een verloren wedstrijd zou je denken. We knokten ons echter in de wedstrijd en via Schouten kwamen we om 1-3. Roel schoot even later op de binnenkant van de paal maar de bal wilde maar niet over de lijn verdwijnen.
Met een plastic bekertje thee in zijn hand had Bram er ondanks de achterstand in de rust nog vertrouwen in. ,,Deze wedstrijd gaan we winnen, ik voel het”, sprak hij vastberaden. En waarom zou het ook niet kunnen. We hadden ons immers aardig hersteld en Wesley en Jasper zouden in de ploeg komen en die staan toch garant voor doelpunten. Tot 1-5 bleven we knokken en geloof in een goede afloop houden. Bij 1-6 geloofden we het wel en na 1-8 floot scheidsrechter Timmer, met wie ik in betere tijden nog heb gevoetbald, voor het einde. Ik bedank de scheids en zeg: ,,Dit niveau kun jij ook nog wel aan Ron”. ,,Dat weet ik wel zeker” antwoordde hij, ,,dat doe ik fluitend want wat zijn jullie slecht zeg”. Om er tot besluit aan toe te voegen. ,,Wat was het vroeger dan leuk hé!” Auw!
Wesley was nauwelijks zijn directe tegenstander voorbij gekomen en Jasper speelde zijn slechtste helft ooit. “Is douchen na een helft niet nodig?”, vroeg ik in de kleedkamer want Jasper en Wesley trokken ineens een ander tenue aan. ,,We moeten zo een toernooitje spelen bij AGSV”, was het antwoord van Jasper. Trainer van AGSV is John de Boer die twee weken geleden is gekozen als Prins Carnaval van (B)oersheim en schoonvader van Wesley. Dus daarom werd Jasper opgehaald door Denise en Wesley maar zouden ze ook bewust te laat zijn gekomen om zich te sparen voor het toernooi? Vraag na vraag kwam bij me op maar ze ontkenden alles al blijf ik twijfels houden. Was dat sprintje naar de kantine deel van het plan om ons te laten denken dat ze er van baalden dat ze te laat waren. Speelden ze daarom zo beroerd? Hadden we een kans gehad als Wesley en Jasper op tijd waren geweest en de vorm van vorige week hadden geëtaleerd en zou Jessie dan volgend week gewoon weer langs de lijn te bewonderen zijn geweest om haar vader aan te moedigen? We zullen het waarschijnlijk nooit weten.
Auteur: Jaap Heemskerk
Sport: voetbal
Klasse: Mannen Zondag reserve 8e klasse 06
Seizoen: 2013 – 2014
Geen reactie's