Als er iemand dit seizoen de titel ‘Sjaak afhaak’ verdient dan is het Jarno bijgenaamd Pino wel. Pino moest dit keer zijn huwelijk redden via een weekendje Rijmond want hij heeft er net een twaalfjarig bestand opzitten en na een twaalfjarig bestand wil het nog wel eens uit de hand lopen. Hij liet daarom zijn team weer eens in de steek maar desondanks had hij zijn mening over onze prestatie al weer snel paraat. ‘Matig’, slingerde hij de teamapp in nadat hij had doorgekregen dat we een punt hadden overgehouden aan de uitwedstrijd bij VVS’46. ‘Toch een punt meer dan met jou erbij Pinooit’, antwoordde Erik gevat.
Ooit doet Pino dan ook wel weer mee maar de ellende van het antwoord van Erik is dat Pino direct dacht, goed idee, en gewoon weer een dagje Land van Ooit gaat plannen met zijn gezin op een voetbalzondag. Dat is natuurlijk onbegrijpelijk want als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan pretparken. Ik heb ooit stiekem het verschrikkelijke Disneyland Parijs verlaten door de attractie ‘Metro’ te pakken. Geen wachtrij van honderdtwintig minuten, gewoon gelijk instappen, in tegenstelling tot de andere attracties. En na een ritje van drie kwartier stond ik in het centrum van Parijs waar het prima toeven was.
Eigenlijk sta ik, als het op pretparken gaat, alleen tegenover de Efteling nog enigszins positief. En dat is niet alleen omdat Annabel in de videoclip van het nummer van Hans de Booij in de Python zit, maar vooral omdat ik er al vierendertig jaar niet meer ben geweest. En bovendien stond de naam van het pretpark in de jaren tachtig natuurlijk jarenlang op het shirt van Sparta.
De Efteling zou ons elftal ook best kunnen gaan sponsoren, we hebben immers een echt Eftelingelftal want een sprookje is het sowieso bij RKEDO 35+. Al vijf wedstrijden duurt het sprookje van onze ongeslagen status en we rijgen de fabelachtige verhalen aaneen maar wat wil je ook met zo’n verzameling legendes. We zijn de fase ‘Er was eens … ‘ al lang voorbij en zitten nog lang niet aan tegen ‘….en ze leefden nog lang en gelukkig’.
De Efteling heeft voor sprookjes een apart bos en wij hadden gisteren met Jim, John en Maurits een bosrijk elftal. En is Bosrijk niet dat vakantiepark van De Efteling?
Tom had dit keer een vangnet tussen de pijpen van zijn keepersbroek laten aanmeten en had dan ook zeker niet misstaan in dat sprookjesbos waar Lange Jan (later Langnek genoemd) één van de eerste bewoners was. En Lange Jan is natuurlijk een vertaling van Long John.
Onze Holle Bolle Gijs is Erik. Hij verslindt het liefst XXL-schnitzels van minimaal een kilo die hij dan wegspoelt met bier uit een literpul. Niet voor niets heeft Erik één van zijn zoons naar deze Holle Bolle vernoemd. Bijkomend nadeel is dat Erik zijn snelheid begint kwijt te raken waardoor hij zondag als spits het verschil niet kon maken. Jim had ons nog wel fraai op voorsprong gezet maar in de tweede helft maakte VVS de gelijkmaker. Daar kon zelfs Peter, onze Python, niets aan doen. Peter lijkt zijn plek eindelijk gevonden te hebben als linksback want als Python Peter je vast heeft laat hij niet meer los. Vraag maar aan Martine. Sinds zondag kun je dat echter ook aan de rechtsbuiten van VVS vragen. Het leverde Peter weer eens de titel ‘player of the match’ op. VVS-aanvoerder Jaapthijs was vooral te spreken over het feit dat Piraña Pino er niet bij was want hij was vorige wedstrijd behoorlijk klaar met ons bijtertje die hem de wedstrijd vroegtijdig liet verlaten.
Aan het seizoen van ons Eftelingelftal is nu helaas een einde gekomen omdat de laatste wedstrijd niet meer wordt gespeeld. We zijn vijfde geworden van de vijf met elf punten uit evenveel wedstrijden. Rest ons alleen nog het teamuitje van aanstaande zaterdag. Nu maar hopen dat we niet naar een pretpark gaan.
Geen reactie's