Met het tweede heb ik diverse wedstrijden onder het Noordzeekanaal gespeeld. Dat waren allemaal bekerpotjes. In competitieverband heb ik daar met RKEDO echter nooit gespeeld. Daar voetbalden we gewoon niet hoog genoeg voor. Tot dit seizoen.
Gisteren moesten we met de veteranen namelijk al voor de tweede keer deze competitie door de Velsertunnel. Voor de tweede keer was ook SVIJ de tegenstander, dat is de consequentie van een kleine poule. In september bestudeerde ik het kaartje van IJmuiden en keek ik goed waar het complex van SVIJ lag. Op gevoel reed ik er zonder problemen heen. Daar heb ik geen navigatiesysteem voor nodig. Gisteren wilde ik dezelfde route rijden maar er was in IJmuiden een weg afgesloten wegens werkzaamheden. Door op gevoel een beetje door een wijk te kronkelen waren we keurig een half uur voor aanvang aanwezig. Op de terugweg koos ik voor een wat grotere weg en kwam ik zomaar langs het stadion van Telstar. Ik moest gelijk denken aan de Telstarslogan ‘Voor hetzelfde geld winnen we’ die bedacht is door Leo Driessen, de man die ook de tekst van ‘Dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato voor zijn rekening nam.
De vorige keer in IJmuiden hadden we SVIJ met 2-6 verslagen maar op De Krom gingen we met 2-3 onderuit. Voor hetzelfde geld hadden we die wedstrijd gewonnen maar we lieten toen een kans of tien onbenut. Die eerste wedstrijd tegen SVIJ was de eerste wedstrijd van het seizoen en misschien wel onze beste wedstrijd. We droomden gelijk van het kampioenschap maar kwamen al snel bedrogen uit. WSV’30 steekt er namelijk in onze poule op alle fronten met kop en schouders bovenuit. We richten ons nu dan maar op de tweede plaats en dat is al moeilijk genoeg. Met een behoorlijk gehavend elftal traden we aan. Slechts één wissel hadden we op de bank en die wissel wisselde in de eerste helft per vijf minuten van persoon. Velen wilden wel even rusten in de wetenschap dat er in de tweede helft geen wisselmogelijkheid meer was omdat ik eerder weg moest en bovendien kon ik ook niet meer verder. De enkelblessure die ik vorige week had opgelopen speelde weer op. Doeltrappen liet ik aan andere over om mijn enkel te sparen. Het ging lang goed maar toen het achterin bij SVIJ helemaal open lag dook ik in het gat. Ik kreeg de bal van precies goed van Pieter maar op het moment dat ik de bal op het doel wilde schieten wist ik dat het weer foute boel was. Het schot miste hierdoor kracht en het pijnlijke terughinken had geen enkele zin meer. Gelukkig stonden we toen al met 2-0 voor. Marc maakte fraai de eerste treffer. Of zat Loek er op het laatste moment nog even aan? En Frans had de score even later verdubbeld.
Een kwartier na de wedstrijd schreef Long John in de teamapp ‘0-3, weer de nul zonder jou’. Natuurlijk was ik blij met de overwinning maar tegelijkertijd bekroop me het akelige gevoel dat ‘ze’ me niet hebben gemist’. Toch overheerste het geruststellende gevoel. De winterstop is voor ons begonnen dus mijn enkel krijgt alle tijd om te herstellen. De volgende wedstrijd is de thuiswedstrijd tegen DTS op 17 januari. DTS is onze belangrijkste concurrent in de strijd om de tweede plaats. En ik ben er dan helaas niet bij. Ik ben dan nog maar net uit Kroeg van Klaas in Groningen gerold maar gelukkig kunnen ze zonder mij ook gewoon de nul houden.
Geen reactie's