De titel van dit stukje zou kunnen suggereren dat dit een cynisch verhaal is over de folder van de Hema of juist over de belachelijke reacties daarop. Er had volgens velen in plaats van Vrolijk voorjaar namelijk Vrolijk Pasen op de voorkant van de folder moeten staan. De Hema zou zijn meegegaan met de islamisering van de samenleving maar dat is natuurlijk onzin. Vrolijk voorjaar allitereert gewoon lekker dus is het een prima vondst en bovendien wemelt het verder in de folder van het paasgeneuzel. Alsof we het opstaan uit de dood van Jezus Christus niet meer kunnen vieren zonder al die prullaria aan te schaffen. De laatste jaren is de paastroep de grote achterstand die was opgelopen op de kerstrotzooi aan het inlopen. Nu ik dit opschrijf valt opeens het kwartje. We moeten de Hema niet aanvallen op de zogenaamde knieval voor de Islam, we moeten zien te achterhalen of de Hema een geheime deal heeft gesloten met de KNVB. En als dat zo is moet dat keihard worden aangepakt. Want waarom voetballen we de laatste jaren nooit meer met Pasen? Waar is het dubbele paasweekend gebleven waarin je zowel op zaterdag als om maandag mocht aantreden. Twee keer in het weekend lekker ballen is toch de natte droom van iedere voetballer. Maar tegenwoordig zit je drie dagen lang weg te kwijnen achter de goed versierde paastak terwijl je je volstopt met paasbrood, paasstaven, paassoufflés en roomboterpaaskuikentjes. Het dubbele paasprogramma moet een doorn in het oog zijn geweest van de HEMA dus is die deal met de KNVB gesloten en is er vervolgens vol ingezet op cocooning. Dat kan niet missen. Maar de titel van dit stukje gaat niet over de Hema maar over de vrolijke gezichten bij Veteranen 1 want er werd weer eens gewonnen.
Welkom in de lappenmand. Het waren de gastvrije woorden van Mark als reactie op het whatsapp-bericht van Tom dat hij er voorlopig niet bij is. Tom was op wintersport geweest maar in plaats van een been te breken kwam hij terug met vage enkelklachten. Amateur! Zijn gestrompel werkte bij ons in ieder geval op de lachspieren. Keihard zijn wij bij Veteranen 1, er is immers geen mooier vermaak dan leedvermaak. Met Tom kwam het aantal afwezigen op zeven. Alex had zich vorige week bewezen en was dit keer niet de vijfde maar de eerste keus tussen de palen. Het kan hard gaan met een carrière kijk maar naar Vincent Janssen. Door de positieve ervaring van de herintredende doelman stonden zijn oude voetbalmaten Philip, Maurits en John Braas in de rij om hun kunsten ook weer eens te vertonen. Of waren het lentekriebels die er voor zorgden dat ze maar al te graag wilden dartelen in de wei? John Braas was er in ieder geval op uitgetrokken om voor de gelegenheid nieuwe voetbalschoenen aan te schaffen. Gewoon degelijke zwarte kicksen, geen roze, gifgroene of Paasgele polonaise aan John’s lijf.
SVIJ kwam op bezoek dus ook René bood spontaan aan om mee te doen zodat hij aan zijn oude club kon laten zien dat hij het voetballen nog lang niet is verleerd. Met zoveel vervangers waren we wel even het overzicht kwijt zodat het niet verwonderlijk was dat we verbaasd keken toen halverwege de rust opeens Edward de kleedkamer binnen kwam stormen. Zijn haar zat nog in de slaapmodus en hij oogde wat verward. ,,Waarom hebben jullie me niet gebeld?” Die extra slaaptijd die Edward had genoten kan hem de komende dagen nog van pas komen want hij zal van het antwoord “Edward we hebben je niet gemist” voorlopig wel even wakker liggen. Zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel maar veel harder dan ons antwoord kan iets niet aankomen. Alleen Sjaak voelde medelijden en stond halverwege de tweede helft zijn plaats af aan Edward waardoor hij nu door het leven gaat als Sociale Sjakie. Sharon heeft het maar getroffen met zo’n goeie jongen. Ik stel me de viering van het belangrijkste Christelijke feest van komend weekend in huize Van der Lee dan ook voor met alles er op en eraan. En zo zag de wedstrijd van gisteren er ook uit. Alles zat er op en eraan. Philip verzuimde om ons al snel aan de leiding te schieten en ons een gemakkelijke ochtend te schenken maar in plaats daarvan keken we opeens tegen een achterstand aan. We hadden pas één keer dit seizoen in eigen huis gewonnen dus ‘het zal toch niet weer’ sloop onze hoofden binnen. Gelukkkig maakte Philip het even later goed met een fenomenale poeier in de kruising. Na de rust deed Réne zijn oude maten pijn met een kopbal en in de slotseconde bepaalde Maurits met een ‘Edward Liskensgoal’ de eindstand op 3-1. In de winter hadden we geen wedstrijd gewonnen en de lente was nog geen zeven uur bezig of we konden een driepunter bij schrijven. Vrolijker kun je het voorjaar niet beginnen.
Geen reactie's