Het was koud en nat maar mijn auto startte feilloos. Dat was eerder deze winter wel anders toen het koude vochtige weer voor startproblemen hadden gezorgd. Dik op tijd arriveerde ik dan ook op De Krom dit in tegenstelling tot veel van mijn ploeggenoten. Laten we het er maar op houden dat we opstartproblemen hebben want we hadden al tien weken niet gevoetbald. En dat kan niet ongestraft bij oude beestjes. Terwijl ik dit tik neemt de spierpijn immers voelbaar toe. Ik had mezelf verboden om af en toe een rondje hard te lopen om zo mijn enkel zo lang mogelijk de tijd te geven om te herstellen. Na vijfendertig seizoenen zag ik eindelijk het nut eens in van een winterstop. En die rust heeft geholpen want mijn enkel is hersteld. Dat had ik een week eerder op de ski’s al geconstateerd al reageert een enkel in een hardboot natuurlijk totaal anders dan in een voetbalschoen.
Voorzichtig begon ik met warmlopen, het was een soort opstarten in de veilige modus. De spieren rustig warm maken om nieuwe blessures te voorkomen. Dick had zich het best gewapend tegen de kou. Als een echte PSV’er had hij zich in een heuse Romariomaillot gehesen. Normaliter steekt Dick als eerste zijn vinger op als wordt gevraagd wie er wissel wil maar nu hij de reserverol kreeg toebedeeld was hij woest maar ja, hij was het warmst gekleed en langs de kant is het het koudst dus zijn wisselschap was logisch.
In hekkensluiter LSVV hadden we eigenlijk de perfecte tegenstander om weer te beginnen al hadden zij dit jaar al een wedstrijd in de benen en dat is zeker een voordeel. We waren echt wel beter maar schoten de kansen er weer eens niet in. Waar ik eerder dit seizoen met hoekschoppen nauwelijks mee naar voren ben gegaan omdat de keren dat ik dat wel deed genadeloos werden afgestraft in de counter ging ik deze wedstrijd wel veelvuldig mee naar voren. Dat deed ik aan de ene kant omdat ik denk dat ik een goede kans maak om te scoren als de bal mijn richting uitkomt en aan de andere kant om warm te blijven. Als laatste man loop je in sommige wedstrijden gewoon niet zo veel en dat is met die kou van gisteren niet aan te raden. De tweede keer dat ik me bij een corner in het vijandelijk strafschopgebied meldde ging het echter fout. De corner werd afgeslagen en Sjaak en Tom moesten het op snelheid afleggen tegen hun rappe spits die feilloos afrondde. In de tweede helft moesten we de 0-1 achterstand zien om te buigen in een voorsprong maar het leek niet te gaan lukken totdat Edward Bakker opeens verwoestend uithaalde en ons vanaf een meter of vijfentwintig op gelijke hoogte zette. We gingen vervolgens vol voor de winst maar kregen in de slotseconde de deksel op onze neus. Hun spits dacht wat die Edward van hun kan, dat kan ik ook en met een fraaie pegel besliste hij de wedstrijd. Balen.
Geen reactie's