Sjakie en de Wondersloffen, Rob van de Rovers, Roel Dijkstra en allerlei andere voetbalstrips, ik heb ze allemaal versleten als kind. Ik kan me niet herinneren dat daar ooit een voetballer met een zonnebril in voorkwam. En als het in strips al niet gebeurt dan wil dat wat zeggen. We zitten allemaal al diep in de tweede helft van onze voetbalcarrière maar met of tegen iemand met een zonnebril op zijn neus hadden we nog nooit gevoetbald.
Ik moest aan Speedy denken toen ik Marc het veld op zag komen. Speedy, je weet wel, de coolste boot van thuishaven uit de Noorse animatieserie Elias, die gebaseerd is op een kinderboek. Elias is een reddingsbootje en dat is maar goed ook want waar Speedy verschijnt gebeuren ongelukken. Maar Speedy is met zijn zonnebril wel supercool. En zo zag Marc er ook uit. Hij draagt de zonnebril omdat zijn gezichtsvermogen na een hersenbloeding nooit meer helemaal is teruggekeerd en als de zon dan fel is zoals vanochtend helpt dat hem aanzienlijk. Zijn verschijning imponeerde DTS nogal zodat wij furieus uit de startblokken konden komen. Een meesterzet. Frans zette ons vanaf een meter of twintig met een fraaie krul op voorsprong. De doelman van DTS stond een paar meter voor zijn doel en keek in de zon waardoor hij volledig mistastte. Terwijl hij de bal boos richting de middenstip schoot, keek hij jaloers naar Marc. Had ik zijn bril maar, hoorde je hem denken. Pieter bepaalde vervolgens met een kopbal de ruststand op 2-0.
Marc was inmiddels al naar de kant gegaan en Long John nam zijn plek in. En daarin lijkt Marc ook op Speedy want die ligt ook het meest van de tijd noodgedwongen aan de kant. Niet erg natuurlijk want de truc met de bril was al uitgewerkt. DTS stroopte de mouwen eens flink op en wij kwamen in de tweede helft veel minder aan voetballen toe. DTS creëerde opeens kansen maar wij hadden Bas op doel en Bas groeide uit tot de onbetwiste man van de wedstrijd. De zes tegentreffers van vorige week deden nog zeer bij Bas en dat wilde hij nooit meer meemaken. Er is maar een remedie om dat slechte gevoel zo snel mogelijk weg te werken en dat is de nul houden, vond Bas. Met gevaar voor eigen leven dook hij overal voor en tussen en steeds kwam hij als winnaar uit de strijd. Hij kreeg nog wel met een harde botsing te maken maar meer dan wat tanden door zijn lip was de schade op het eerste gezicht niet. We spelen maar twee keer een half uur maar als we tot donker hadden doorgespeeld had DTS nog niet gescoord en we begonnen om 10.30 uur. Bas straalde de onpasseerbaarheid vandaag gewoon uit. DTS begon tegen het einde van de wedstrijd te beseffen dat er geen enkel punt in Oudkarspel zou blijven en toen Pieter vlak voor tijd een vrije trap dwars door de muur tegen de touwen knalde was het verzet definitief gebroken. Ik hoop dat volgende week weer de zon schijnt.
Geen reactie's