Halverwege het laatste decennium van de vorige eeuw beleefde De Eendracht een glorietijd. Eendrachtbezorgers lieten het wel uit hun hoofd om het clubblad een dag te laat te bezorgen. Als je leven je lief is, ga je door weer en wind, dan wacht je die regenbui niet af. Liever een nat pak dan scheldkannonades. Ja, des duivels waren de gretige lezers als de groene bijbel op donderdagavond bij thuiskomst niet op de deurmat lag.
De liefde die in het tweewekelijkse orgaan was gestopt straalde ervan af net als de arbeidsintensiviteit. Redactieleden, drukkers, vergaarders en verspreiders hebben er menig uur aan besteed. De populariteit werd echter altijd bepaald door de schrijvers. En over de schrijvers had RKEDO twintig jaar geleden niets te klagen. Menig talent gebruikte de Eendracht als springplank. Neem nou bijvoorbeeld Marcel de Boer. Zonder zijn Eendrachtoefeningen had hij toch nooit zijn schrijfsels over macro-economische, monetaire en geopolitieke ontwikkelingen via het Financieel Dagblad de wereld in kunnen slingeren. Toch was het niet Marcel de Boer die voor ruzies binnen de Goornse gezinnen zorgde, ruzies over wie de Eendracht het eerst mocht lezen. Die schuld lag volledig bij Veer & Veer. De aan flauwheid grenzende onzin van het illustere duo werd gevreten als zoete koek. De stukjes hadden titels als ‘Een libero met libido’ of ‘Glijden zonder glijmiddel’ en dan moet je het wel lezen. Dick Pater, thans ster bij de veteranen, vertolkte de hoofdrol in ‘Glijden zonder glijmiddel’ vanwege zijn fameuze slidings. De veteranen beschikken naast Dick over nog veel meer restanten van het Veer & Veerteam. Zo hebben zij ook de gebroeders Sjaak en Loek van der Lee. Loek moest het in De Eendracht vaak ontgelden. Er kwam geen Belg bij de dokter maar Loek van der Lee kwam bij de dokter. Lachen, gieren, brullen.
Twee decennia later spreekt Loek echter met zijn voeten. Nou, ja met zijn voeten? Hoe de bal in het doel ging weet hij zelf niet maar hij zette de veteranen gisteren wel op voorsprong. Een voorsprong die de tweede helft werd verdubbeld door Frans, ook al zo’n Veer & Veerpersonage. Sjaak, onze vaste rechtsback, was niet van de partij. Als kind droom je van de spitspositie of die van aanvallende middenvelder maar niet van rechtsback. Wie is de sjaak was dan ook voorafgaand aan de wedstrijd de vraag. Wie is de sjaak was ten tijde van Veer & Veer nog geen bekende uitdrukking. Wie is de pineut, wie is de pisang, of wie is de lul daarentegen wel. De etymologie van de uitdrukking de sjaak zijn is enigszins onduidelijk maar sjaak is in straattaal synoniem voor het mannelijk geslachtsdeel en Sjakie van Flodder schijnt er ook mee te maken te hebben omdat hij vaak de lul was. Wie is de sjaak is het afgelopen decennium hoe dan ook langzaam onze taal binnengeslopen. Avant la lettre kunnen we dus stellen dat Loek twintig jaar geleden vaak de sjaak was maar gisteren was Edward de sjaak. Zonder morren nam hij rechtsachter plaats. Een betere keus hadden we niet kunnen maken want de achterhoede stond als een huis. De voorwaartse drang die Sjaak niet kan onderdrukken had Edward uitgebannen en daardoor werd LSVV van scoren afgehouden. Never change a winning team, opgestaan plaats vergaan, ik denk dat Sjaak zondag moet vlaggen.
Geen reactie's