Onze selectie is te klein. Dat weten we natuurlijk allang maar met twee wintersporters en vier geblesseerden werd dat weer eens pijnlijk duidelijk. Met veel creativiteit en ‘out of the box-denken’ hadden we de wedstrijdselectie zaterdagavond om 23.23 uur rond, althans dat dacht ik. Bjorn Klaver beter bekend als Ad, stuurde het verlossende bericht: ‘Bram Schouten wil mee doen, die is er morgen’. Ik had eerlijk gezegd de drie punten toen al bij ons aantal van zes opgeteld. Bram is namelijk de Zlatan Ibrahimovic van RKEDO. Bij wie je hem ook opstelt, hij scoort altijd en overal. En Zlatan heeft met zijn vijfendertig jaar de speelgerechtigde leeftijd om voor ons uit te komen dus over Bram die tien jaar jonger is zou De Blokkers vast niet moeilijk doen. Zover kwam het echter niet. De poging om Bram wakker te maken ging nogal met wat kabaal. Het is dan ook makkelijker om de boosheid te wekken van de halve Dwingel dan Bram uit zijn coma te krijgen. Met een razende vaart ontvluchtte de volgeladen automaat van Erik de woedende menigte die razendsnel met gebalde vuisten afkwam op de Gomez-Mercedes.
En dat allemaal door die vroege 1-april grap van Björn. Bram wist namelijk van niets dus hadden we precies elf man plus Bas Plakkee. Bas wilde wel indien nodig proberen om een paar minuten te maken. Zijn schouder is namelijk eindelijk ontdooid alleen zit keepen er voorlopig niet in en een inworp is ook lastig. Tegen een bal schoppen daarentegen zou moeten lukken. Bob deed ook weer mee maar zijn optreden was van korte duur. Al snel moest hij de strijd geblesseerd staken zodat Bas driekwart wedstrijd moest voetballen. En Roel speelde de wedstrijd dan wel uit maar raakte ook al in de eerste helft geblesseerd waardoor Peter moest sjaken wat Veteraans is voor ‘tegen je zin in backen’.
Peter ontpopt zich sinds zijn komst overigens als ‘joker-uit-de-hoge-hoed-tovenaar’. Na Barry Lenting en Erik Berkhoff kwam hij nu aanzetten met Wouter Den Bakker. Navraag leerde ons dat het de eerste keer was dat Wouter voetbalschoenen aan had en dat hij vroeger op het schoolplein voor het laatst tegen een bal had getrapt. Wouter is dan ook vertrouwder met een gemengd dubbel met Kimbra dan onderdeel zijn van een elftal. Het grootste verschil tussen tennis en voetbal hebben we Wouter vooraf even uitgelegd. Bij tennis moet de bal niet tegen het net, bij voetbal wel. Misschien was het toch handiger geweest om iets meer regels met hem door te nemen. Zo wist hij bijvoorbeeld niet dat je met beide benen op de grond moet blijven staan bij een inworp en dat je een tegenstander niet van achteren mag neertrappen. Dat laatste kwam hem te staan om een gele kaart waardoor hij na een kwartier al presteerde wat mij in mijn 36-jarige voetballoopbaan nog niet is gelukt. Kort samengevat was het voetbaldebuut van Wouter Indrukwekkend.
De scheidsrechter van dienst kwam vooraf onze kleedkamer binnen met de woorden: ‘Ik fluit maar ik wil niet in elkaar worden geslagen’. Alsof wij Nieuw Sloten of ZTS zijn. Maar na de eerste helft begreep ik zijn komst naar de kleedkamer wel. Hij haalde namelijk de woede van ons op de hals. Met een 2-0 achterstand gingen we rusten en die twee treffers waren toch enigszins dubieus. Onze vlagger Sam werd totaal genegeerd omdat hij zijn vlag pas opstak als de buitenspelstaande Blokkersspeler de bal beroerde. Te laat gevlagd volgens de arbiter maar Sam paste de regels toe waarvan de scheids beweerde dat de vlagregels anders zijn. Onze boosheid werd in de rust omgezet in motivatie. Dat resulteerde al snel in de aansluitingstreffer van Frans en een voorzet van Bas werd in eigen doel gewerkt zodat we toch nog een punt overhielden aan de confrontatie met de hekkensluiter. Dat zijn twee punten minder dan gedacht maar die houden we dan nog van grappenmaker Bjorn te goed. Gezien de ziekenboeg krijgt hij de komende weken nog genoeg kansen om zijn debuut bij de veteranen te maken.
Geen reactie's