Voorzichtig stap je het ijs op om de laag na twee dagen vorst even te testen. Er is nog niemand op geweest dat is wel duidelijk maar iemand moet de eerste zijn. Je bent alleen dus voorzichtigheid is geboden. Als je met je volle gewicht op het ijs staat, lijkt de vloer het te houden maar een meter meer naar het midden zak je er toch doorheen. Je hebt het vreselijk koud door dat natte pak maar erger nog, je smartphone heeft het niet overleefd. Wat doe je? Houd je het stil of hang je je stommiteit aan de grote klok en laat je de hoon over je heen komen?
Eén punt uit elf wedstrijden. Dat is niet niet goed, dat is ronduit slecht. Elf maandagen heb je hier kunnen lezen hoe het alsmaar groeiende gezichtsverlies van RKEDO 35+1 tot stand is gekomen. Met een pruik en een plaksnor liepen we door de Deen, alles deden we om maar niet herkend te worden want affronteren doet pijn. En dat was natuurlijk allemaal mijn schuld want ik moest er zo nodig steeds weer over schrijven. Als ik door het ijs was gezakt had je dat dan ook allang vernomen.
Dieper dan diep zijn we gezonken maar de KNVB gooide een reddingsboei. De tweede helft van het seizoen hebben we een nieuwe poule zoals dat bij de pupillen al jaren gaat. De goeden bij de goeden en de slechten bij de slechten. Wij en drie slechte poulegenoten zijn nu gekoppeld aan de slechtste vier teams uit een andere poule. We werken een hele competitie af dus dat betekent veertien wedstrijden. Na de afgelasting van vorige week hadden we onze competitieouverture gisteren bij Kwiek’78. We speelden tegen de ploeg waartegen we het enige puntje hadden gesprokkeld in de najaarsreeks. Dat gaf al hoop. Tel daar bij op dat we Erik Kleiboer voor de rest van het seizoen hebben vastgelegd en Alexander Reddering onder de lat hadden staan en de hoop werd alleen nog maar groter.
Oké, Pieter zat in Villa Ferryhof op Curaçao, dus die kon ons geen pijn doen maar daarentegen werden we geconfronteerd met Jasper Bakker en Erwin Spruijt. Jongens die de verteraangerechtigde leeftijd nog lang niet hebben bereikt. Het jeugdig enthousiasme van die jongens die natuurlijk gewoon op De Krom thuis horen bleek echter niet meer dan een storm in een glas water te behelzen. Spits Patrick Eksdorf zat volledig in de tang bij Dirk Braas dus daar hadden we ook al niets van te vrezen en Bunckie wist ook niet meer hoe hij het verschil kon maken. Uit pure wanhoop nam hij Alex onder schot vanaf 40 meter, dat zegt eigenlijk al genoeg. Frans had natuurlijk gewoon een stuk of vier doelpunten moeten maken maar de teller bleef steken op twee. Dat was precies genoeg voor de overwinning want Kwiek wist het net maar één keer te vinden.
We zijn uit het diepe dal gekropen en staan nu zomaar bovenaan dus als je bij Deen van de week een man met een pruik en een plaksnor signaleert, is het vast een Kwieker. 
Geen reactie's