Het winterse landschap openbaarde zich bij het openschuiven van mijn gordijnen. De mist beperkte wel het zicht maar het was goed waar te nemen dat het buiten witter was dan de clubkleuren van RKEDO. De eerste wedstrijd in de wintermaand begon door de rijp dan ook in een prachtig winters decor. Het is dan ook logisch dat de reserve-appers massaal stonden te springen om met ons mee te doen. De welkome aanvulling bestond dit keer uit drie personen. Of eigenlijk uit twee want Erik is inmiddels vaker wel dan niet van de partij. Verrassend was wel de aanwezigheid van John Braas en Bob Harmse.
John compenseert zijn warme werktripjes naar de woestijn tegenwoordig met vrijdagse rondjes op De Westfries. De ideale gastspeler dus op een gladde ondergrond van het b-veld. Bovendien is John een kind van de maand december en geboren op de dag dat Harry Truman, oud president van de Verenigde Staten, overleed. Door de verantwoordelijkheid die Truman had over de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki wordt hij door velen gezien als een van de grootste oorlogsmisdadigers aller tijden. Op het moment dat bij Truman op tweede kerstdag 1972 definitief het licht uitging, huilde John voor het eerst van zijn leven. Waren dat tranen om Truman? Had John iets op bovennatuurlijke wijze meegekregen van de op hetzelfde moment overleden wereldleider. We hoopten het gisteren vurig. Wellicht zou John een atoombom leggen onder de kampioensaspiraties van Grasshoppers en zou hij die groenzwarte formatie uit Hoogwoud compleet wegvagen zoals Truman had gedaan met de Japanse steden. John kon weleens sleutel zijn tot de eerste driepunter van het seizoen en werd daarom logischerwijs in de aanval gezet. Tegen beter weten in, John blijkt nog steeds vooral een verdediger te zijn.
Gelukkig hadden we nog een troef in handen in de persoon van Bob. De grote onbekende voor velen maar ik had gehoord dat Bob bij AFC ’34 en Ajax heeft gezeten. Dat schept natuurlijk enorme verwachtingen. Een zaterdagse googleopdracht op zoek naar bevestiging leerde me dat het echt klopte. Bob heeft inderdaad AFC’34 en Ajax op zijn cv staan. Hij was bij beide clubs fysiotherapeut. Tegenwoordig verkoopt hij kunstknieën, kunstheupen en andere hulpstukken. De reden van zijn aanwezigheid moeten we dan ook op dat gebied zoeken. Door de wekelijkse roep om spelers veroorzaakt door een volle ziekenboeg ziet Bob bij dat kreupele zooitje dat RKEDO Veteranen 1 heet volop afzetkansen. Maar Bob kan ook heel aardig voetballen. Hij zat overal tussen en strooide met passjes maar bovenal ontpopte hij zich als motor op het middenveld. Helaas was de motorinhoud van Grasshoppers net even groter waardoor de Hoogwoudse formatie met 2-6 te sterk bleek. Frans maakte onze treffers maar dat wordt ook van hem verwacht. Het waren alweer zijn achtste en negende treffer van het seizoen en daarmee neemt hij tweederde van onze productie voor zijn rekening. Toch blijft voor Frans gelden: Als hij scoort werd het weleens tijd en als hij niet scoort kan hij er niets van. Volgende week spelen we de afscheidswedstrijd van 2016. De laatste kans om een keer te winnen dit jaar. Voor de gelegenheid hebben we daarom de buren van Sjors uitgenodigd. Een dubbele reden om te beweren dat het hoog tijd wordt dat Frans weer eens gaat scoren.
Geen reactie's