Moeder Marijke kwam de eerste wedstrijd nog bij hem kijken, daarna hebben we haar niet meer gezien. Begrijpelijk want Peter zat vooral op de bank. Een plek waar hij goed tot zijn recht komt.
Peter is een nieuwkomer in de selectie van veteranen 1. Als je Peter vraagt naar zijn favoriete plek binnen de lijnen zegt hij rechtsbuiten. Het probleem voor Peter is dat er in ons systeem geen rechtsbuiten voorkomt, wij hebben immers Sjaak al als rechtsback en die kan prima die hele rechterflank bestrijken.
Toen dinsdagavond bleek dat Jean Paul, onze stand-in voor onze keeper Bas, verhinderd was, greep Peter zijn kans. Als die frozen shoulder van Bas maar niet wil ontdooien en als rechtsbuiten niks wordt, ga ik maar tussen de palen staan, moet Peter in een vlaag van verstandsverbijstering hebben gedacht. ,,Ik ga wel op doel, ik zal Bas doen vergeten”, slingerde Peter dan ook de appgroep in. Hiermee schiep Peter gelijk een enorm verwachtingspatroon. Peter stond in het vorige decennium immers ook wel eens onder de lat bij RKEDO 4 en het zelfvertrouwen straalde dan ook van hem af. Bovendien heeft Peter zijn lengte mee en kwam Bas zijn keepershandschoenen brengen zodat hij goed beslagen ten ijs zou komen daar bij Kleine Sluis.
Vorige week had Kleine Sluis zomaar de eerste punten gepakt tegen Bergen 1 waar wij met 3-1 van hadden verloren. Toch dichtten wij onszelf in deze wedstrijd kansen toe. Met Bas en Frans in de spits in plaats van op het middenveld zouden we aanvallend beter tot ons recht moeten komen en binnen een minuut bleek dat ook zo te zijn, want Frans opende de score. In de rust keken we echter tegen een 3-1 achterstand aan. Peter kon dan ook niet helemaal aan zijn zelf geschapen verwachtingspatroon voldoen. Klemvast staat duidelijk niet in zijn keepershandboek. Uit ongevaarlijke situaties wist Peter het vaak bloedlink te maken waardoor het een feest werd om naar te kijken voor alle drie toeschouwers. Een clown in het doel zorgt dan wel voor spektakel maar voor verdedigers is het pure horror. Frans is niet zo van de horror, Frans is meer van het type ‘feelgood’ en hij zorgde dan ook met nog drie treffers dat we zowaar, met nog maar tien minuten op de klok, op een 3-4 voorsprong kwamen. Dit had natuurlijk de climax moeten zijn die zo goed past in een feelgoodverhaal maar met nog twee doelpunten van Kleine Sluis werd het echter de anticlimax van een goede horrorstory.
Geen reactie's