Eigenlijk moet ik het niet opschrijven. Het haalt de status van ons elftal namelijk nog verder onderuit. Ik doe het echter toch want ik moet natuurlijk gewoon de waarheid vertellen en bovendien kan ik nu deze schitterende foto van Erik Kleiboer plaatsen.
Erik kampt nog met een zweepslag en werpt zich tijdens zijn blessure op als de huisfotograaf van RKEDO 35+1. De sfeerimpressie van gisteren had niet misstaan in het fotoboek Hollandse Velden van Hans van der Meer waarvoor hij in 1995 de onderste regionen van het Nederlandse amateurvoetbal begon te fotograferen. En anno 2017 behoren wij toch echt tot die onderste regionen.
Het sportcomplex van RKEDO zou een nieuwe versie van dat boek nooit halen. De Krom behoort tot de mooiste sportparken van West-Friesland maar is te modern voor de nostalgie die de foto’s in het boek uitstralen. Nostalgie is echter precies wat je treft als je bij Twisk aankomt. Twisk is het AGSV van de gemeente Medemblik. De herentak van Twisk is één van de kleinste van Nederland. Een eerste elftal ontbreekt. Het vlaggenschip van de club is het tweede dat uitkomt in de reserve 8e klasse waarin Twisk, ingeklemd tussen De Blokkers 9 en Westfriezen 9, een keurige vierde plaats in neemt. Verder beschikt Twisk nog over een jongens-onder-11-team en een onder-9-team maar die laatste is een gemengd team met meisjes. En dan heb je nog het veteranenteam waar wij gisteren van verloren maar dat elftal is dan weer gemengd met veteranen van ALC.
Eén veld en twee kleedkamers, daar doen ze het mee. Het veld is wel even wennen want dat beschikt over dubbele lijnen. De zaalvoetballers onder ons hadden er niet veel moeite mee, die zijn dat immers gewend maar de veldvoetballers bij uitstek zaten af en toe mis. Vooral Sjaak en Peter liepen de bal om onbegrijpelijke redenen nog al eens over de lijn maar als je de dubbele lijnen ziet, begrijp je hun verwarring. Het was een truc speciaal van Twisk. Ze hadden het veld aan beide lange zijden anderhalve meter smaller gemaakt wat neerkomt op ongeveer 300 vierkante meter. En dat is nou net de ruimte die wij nodig hadden. Thuis waren wij namelijk veel beter dan Twisk/ALC. We tikten ze van de mat, alleen vergaten we te scoren. Gisteren was dat wel anders allen het aantal doelpunten van ons bleef hetzelfde. We hadden minder ruimte en de dikbuiken van de tegenstander hoefden nu veel minder te lopen.
Dikbuiken ja, want ALC/Twisk combinatie behoort tot de zwaarste elftallen van Nederland. Als je geen 100 kilo weegt moet je maar bij het vlaggenschip gaan voetballen lijkt hun selectiecriterium. Maar de bal naar elkaar overschieten lukt aardig. Menig overgewicht eist net zo graag de bal op als de bitterballen na afloop in de knusse kantine. En dat is bewonderenswaardig. Ik heb bij RKEDO jaren Pluut als coach gehad. En Pluut vond gewicht een voordeel. Hij behoorde immers tot de spelers van RKEDO 1 die het zwaarste middenveld ooit vormde. Na gisteren snap ik pas wat Pluut bedoelde. Gewicht in de strijd kan punten opleveren.
Als geheime wapen hadden wij gisteren Philip ingehuurd, toch ook geen lichtgewicht maar vergeleken met de bonkige buffels van de tegenstander is Philip een anorexiapatiëntje. De corpulente verdediging boezemde veel angst in bij onze voorwaartsen, ze keken namelijk niet op een gestrekt beentje meer of minder. Je dacht wel een paar keer na voordat je een schaar inzette want een schaar verliest het altijd van een zaag en we hebben al zoveel geblesseerden. Kansen op de gelijkmaker kregen we wel.Frans raakte de paal, ik kopte net naast en Peter wil voortaan doellijntechnologie want zijn inzet was volgens hem ruim over de lijn. In de tweede helft schoof ik de bal in de voeten van een tegenstander en prompt maakte Twisk de tweede treffer. Het bleek de doodsteek want de reuzen van het Calimeroclubje gaven niets meer weg.
Geen reactie's