RKEDO Veteranen 1 – Faalangst
221
post-template-default,single,single-post,postid-221,single-format-standard,bridge-core-2.3.6,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1300,qode-theme-ver-22.2,qode-theme-bridge,disabled_footer_top,wpb-js-composer js-comp-ver-6.2.0,vc_responsive
 

RKEDO Veteranen 1 – Faalangst

De veteraan laat zich moeilijk typeren. Veteranen 1 is dan ook een smeltkroes van bijzondere karakters met hart voor de club. Van erelid tot kabouterregelaar en van complexbeheerder tot voetbalvader, het komt allemaal samen in het meest ervaren team van RKEDO.

Die betrokkenheid was zaterdagmiddag goed waar te nemen op de Krom. De helft van Veteranen 1 stond nameijk langs de lijn om de meiden van de C1 naar de titel te schreeuwen. En dat lukte. Always Forward werd vakkundig naar de slachtbank geleid zodat het team van coach Jan Smits met nog twee wedstrijden te gaan niet meer in te halen is voor de concurrentie. Dertig punten uit tien wedstrijden, dat is nog eens glansrijk kampioen worden. Frans glunderden dan ook van trots. Dat had zijn dochter toch maar mooi even klaargespeeld. Dat talent heeft ze van haar vader, dat was volgens Frans wel duidelijk.

Sjaak hield zich op de tribune te veel bezig met randzaken. In plaats van op te letten hoe je nou eigenlijk moet voetballen moest hij toch even melden dat hij het zwak vond dat ik vorige week niet heb geschreven dat ik een eigen doelpunt had gemaakt. Dat mag hij vinden maar ik vond het gewoon niet zo passen in mijn stukje. Ik dacht dat komt volgende week wel als ik die aanslag op mijn zelfvertrouwen heb verwerkt. Dat zelfvertrouwen leek gisteren tegen DTS bij iedereen wel weg te zijn. Of was het faalangst?

Frans wilden natuurlijk niet onder doen voor zijn dochter maar toen Frans de aansluitingstreffer leek te gaan maken kon hij de druk niet aan. Hierdoor kantelde de wedstrijd niet en verloren we wederom in eigen huis. Het thuisnadeel begint een probleem te worden. Waar we in uitwedstrijden twaalf punten hebben gehaald in vijf wedstrijden haalden we er thuis tegen dezelfde tegenstanders maar vier. Zijn we onbewust bang om voor eigen publiek te falen? Ik denk het wel. Vooral Dick lijdt eronder. Hij komt al weken bewust te laat zodat hij langs de kant mag blijven. De autorit vanaf de Veilingweg naar de Krom ervaart hij al als een kwelling en hij sleept Loek in zijn misère mee. Falen is in zekere zin gewoon een andere benaming voor leermoment en je bent nooit ervaren genoeg om te leren. Als Dick dat niet snel gaat inzien dan moet er nog voor de winterstop een mental coach voor hem worden gezocht. Die krijgt er dan wel een hele kluif aan want om te beginnen moet hij Dick kunnen typeren om tot een oplossing te komen. En daar ligt nu juist het probleem. Dick laat zich maar moeilijk typeren.

Geen reactie's

Geef een reactie