Moeten wij vrezen voor de veteranen van Kwiek’78? Dat was de vraag die ons de hele week heeft beziggehouden. Nee natuurlijk niet. Kwiek’78 ging immers vijftien jaar geleden al ter ziele. Ik doel dan natuurlijk op de Hoornse punkband en niet op de voetbalclub met dezelfde naam maar die voetbalclub was gisteren aan de beurt, dat stond vast. Voetbal is namelijk oorlog dus we moesten het opnemen tegen oorlogsveteranen.
De haat-liefdeverhouding die wij Nederlanders hebben met onze naaste buren is best bijzonder. Buren gunnen we heus wel het licht in de ogen maar het mag niet beter met ze gaan dan met onszelf. Daar is het succes van de postcodeloterij ook op terug te voeren. De drijfveren hebzucht en angst liggen eraan ten grondslag. En dat zijn nou net de drijfveren die tot oorlog kunnen leiden. Het anti-Duitse sentiment mag dan wel afnemen, Kwiek’78 weet dat altijd weer naar boven te halen. Dat komt al door hun Duitse tenue met dat witte shirt en die zwarte broek en dan zijn het ook nog eens onze Oosterburen die met deserteurs als Pieter en Eric in de gelederen de strijd tegen ons aangingen.
Op rkedo.nl viel het vorige week al te lezen. De eerste kampioen in de najaarsreeks is een feit. De meiden onder 11-1 hebben de eer. En er strijden nog meer teams van RKEDO om de titel. De jongens onder 12 hoeven de voorzet op maat alleen nog maar in te koppen en de platte kar kan uit de schuur worden gehaald. Maar ook RKEDO 2 en 3 en de JO14-1 staan fier bovenaan en andere teams schurken tegen de bovenste plaats aan. Het is echter niet overal hosanna. De JO15-2 en de J09-2 staan na negen wedstrijden nog op 0 punten net als wij, al hebben wij twee wedstrijden minder gespeeld. En dan krijg je toch ongewild een onderlinge strijd. Je wilt als team immers niet het lulletje van je club worden. Met angst en beven keken wij van Veteranen 1 de laatste weken dan ook naar de zaterdagse jeugduitslagen. Steeds kreeg de puntloze jeugd namelijk een dag eerder dan wij de kans om van die hatelijke nul af te komen maar steeds grepen zij die kans niet. JO15-1 pakte twee weken geleden onder de fanatiek coachende Bram wel het eerste punt en bespaarde zichzelf daardoor de clubhoon.
Kwiek’78 was voor ons dan ook de ideale tegenstander om van dat juk te worden verlost. Als wij van die hatelijke nul af willen moeten we die Bram hebben, was onze veronderstelling. Hij weet hoe je een punt moet halen met een team vol spelers met een talentbeperking. Het bleek een gouden greep maar dat was vooral omdat Bram en Peter elkaar feilloos blijken aan te voelen. Peter negeerde namelijk alle afspraken. Linkshalf was zijn afgesproken positie maar Peter stond de hele wedstrijd rechtsbuiten. Bram bestreek daarom het middenveld op links waardoor we opeens in plaats van in een 4-4-2- in 4-3-3-opstelling voetbalden. En dat pakte zomaar goed uit. Peter brak geregeld door, poortte zelfs een keer zijn tegenstander en zijn voorzetten verdienden meer dan ze uiteindelijk opleverden.
Kwiek’78 zag de confrontatie met ons ook als de wedstrijd van het jaar. Ze konden er dan ook niet van slapen want diep in de nacht plaatste voorzitter Burggraaf nog een facebookbericht met de tekst ‘Voorbereiding voor de veteranenwedstrijd van het jaar is in volle gang’. Niets werd dus aan het toeval over gelaten maar de kogels die Kwiek afvuurde waren steeds een prooi voor Tom die zijn doel voor het eerst schoon hield. Vredestichter Nico Beunder blies na twee keer een half uur voor een stakend vuren. 0-0, allebei een punt. En dat moest gevierd worden. De kazerne van Kwiek was na afloop erg gezellig en er was zowaar enige verbroedering waar te nemen. Misschien moeten we voor het volgende treffen onder het mom van burendag maar subsidie aanvragen want voor een burendag is best een aardig potje geld beschikbaar en daar vaart de kantine dan wel bij.
Geen reactie's