Met de stap naar de 45+-klasse dachten we het makkelijker te krijgen maar na zeven wedstrijden kunnen we vaststellen dat er niet veel verschil is met de 35+-klasse. We hebben het namelijk even moeilijk als vorig seizoen. Ik durf zelfs te beweren dat het gemiddelde niveau van onze tegenstanders nu hoger ligt dan vorig jaar. Bij 35+ kom je nog veel jeugdig enthousiasme tegen. Dertigers en veertigers die hun hele seniorencarrière in het zesde hebben gevoetbald en daarvoor van de C3 via de B2 naar de A2 gingen. En in die teams werden ze door de coach het liefst elke wedstrijd op de bank gezet. Die jongens zien in de 35+-klasse opeens hun kans. Ze krijgen meer tijd en ruimte dan ze gewend waren en denken daardoor opeens dat ze kunnen voetballen. Ze leggen al hun energie in de wedstrijd waardoor ze het de ‘echte voetballers’ moeilijk kunnen maken.
Bij 45+ is dat toch anders. Daar tref je veel meer van die ‘echte voetballers’. Veel voormalig eerste elftalspelers die hun inzicht en techniek nog niet zijn verloren. Gisteren speelden we de vijfde uitwedstrijd van het seizoen en na de eerste vier uitwedstrijden kwamen we met lege handen thuis. En nu moesten we naar het nog ongeslagen Zwaagdijk en dan weet je van te voren dat het een lastig karwei gaat worden. Gelukkig was Mark weer terug van een blessure en wilde Jim ons weer eens versterken. En dat was nodig ook. Gemiddeld is Zwaagdijk dan wel een stuk ouder dan wij maar wat kunnen die mannen ballen.
In 1982 maakte Zwaagdijk furore door de districtsbeker te winnen. In de finale werd IJsselmeervogels met 2-1 verslagen. En dat was een prestatie van formaat voor de ploeg van de dit jaar overleden trainer René Feller. Architect van dat elftal was Jaap Ursem en ook nu nog zet Ursem de lijnen uit bij Zwaagdijk. Hij kapt en draait zijn tegenstanders gek, stuurt zijn medespelers aan alsof hij de zestig nog niet is gepasseerd en strooit met briljante passjes. Haal Ursem weg bij Zwaagdijk en ze zijn stukken minder goed. Dat weet ik uit eigen ervaring. Ik herinner me namelijk nog een wedstrijd met het team RKEDO 18-23 jaar. Een team met beloftevolle spelers en ik die op een doordeweekse dag een competitiewedstrijd speelden zonder inmenging van de KNVB. Ik was een jaar of negentien en we speelden in Zwaagdijk. Je mocht een dispensatiespeler hebben en wij hadden daarom Peter Vreeker mee. Je kunt het slechter treffen want Peter was een drijvende kracht van ons eerste. Jaap Ursem vervulde bij Zwaagdijk die rol. Hij kapte en draaide ons helemaal gek, stuurde zijn medespelers aan en strooide met passjes. We stonden met de rust met 5-0 achter maar gelukkig keerde Ursem in de tweede helft niet terug binnen de lijnen. We kwamen nog bijna op gelijke hoogte maar bleven op 5-4 steken. Zonder Jaap Ursem bleef er weinig van het team over.
Gisteren stonden we met de rust met 1-2 voor. Patrick en Mark hadden voor de doelpunten gezorgd. Jaap Ursem kon dit keer halverwege dan ook niet in de kleedkamer achterblijven terwijl zijn knieën toch echt hun beste tijd hebben gehad. Met Ursem aan de basis volgde de ene aanval de andere op maar onze verdediging stond als een huis waardoor er weinig echte kansen kwamen voor de thuisploeg. En als er al een kans kwam, toonde Maurits weer aan dat hij een betrouwbare doelman is. We waren dan ook vastbesloten onze eerste overwinning op vreemde bodem binnen te slepen.
Een voordeel voor ons was wel dat Zwaagdijk niet over dravers beschikt en wij wel. Wij hebben immers Sjaak en Sjaak was na een half uur wel toe aan een lange pauze. Hij mocht dan ook na het gebruikelijke kwartiertje rust een extra kwartiertje uitpuffen. Als draver moet je namelijk scherp blijven. Een blessure ligt immers altijd op de loer en manke dravers worden doorgaans afgemaakt. Uitgeruste dravers raken minder snel geblesseerd en daarom mocht Sjaak er weer in. Vijf minuten voor het einde stoomde onze draver op zoals we van hem gewend zijn. Hij schoof een Zwaagdijker vakkundig met zijn schouder aan de kant en draafde verder. Waar iedereen een voorzet verwachtte, schoot Sjaak zelfzuchtig op doel. Het jaar is nog niet voorbij maar we zitten al in december. Het moet echt raar lopen als het doelpunt van Sjaak niet het doelpunt van het jaar wordt. De bal verdween namelijk fenomenaal achter de doelman. 1-3, de wedstrijd was beslist door een wereldgoal van onze draver en van zo’n doelpunt kan zelfs Jaap Ursem alleen maar dromen.
Geen reactie's