In 1955, vier jaar na de eerste Copa Rio werd Darwin Pastorin geboren in Sao Paulo. De kleine Darwin werd fan van Palmeiras, de club uit zijn geboortestad die de Copa Rio in 1951 wist te winnen. De Copa Rio was het eerste intercontinentale toernooi voor clubteams met een opzet die lijkt op het huidige WK voor clubteams, dat sinds 2000 bestaat.
In de finale versloeg Palmeiras over twee wedstrijden Juventus. Pas in 2014 mocht Palmeiras zich de eerste wereldkampioen van clubteams noemen. Op 21 november 2014 ontving het Braziliaanse ministerie van Sport namelijk een document van de erkenning door de FIFA van de Rio Cup van 1951, waarin staat dat de competitie gelijk staat aan een clubwereldbeker.
Door de verhalen was Pastorin gefascineerd door Juventus dat door het Deense aanvalstrio werd gevreesd. Maar Karl Aage Hansen, John Hansen en Carl Aege Praest en de acht Italianen schoten net te kort.
Darwin Pastorin was een zoon van Italiaanse emigranten uit Verona maar toen hij naar het land van zijn ouders terugkeerde werd hij geen supporter van Verona maar van Juventus. Pastrorin werd journalist, schrijver en omroepdirecteur en schreef ooit een verhaal over Edwin van de Sar. De Nederlandse doelman die het bij Juventus niet helemaal had gemaakt. Aan het eind van het verhaal schrijft Pastorin de zin: ‘Zwakheid is een goede ingang voor wie schrijft, de imperfectie roept adjectieven op’. En daar slaat hij behoorlijk de spijker op zijn kop. In die zwakheid en imperfectie ligt immers de kracht van de verhalen over de veteranen van RKEDO
Van der Sar werd in Turijn slachtoffer van kapitale blunders, maar de blunder onderstreept de kwaliteit. Ondanks de ironie werd Van der Sar door de supporters wel getolereerd al twijfelde menig supporter aan zijn gezichtsvermogen na zijn onwaarschijnlijke fouten in de Champions Leaque tegen HSV. En dat is nou net waarom wij Bas gisteren niet op doel wilden zetten. Een wazig gezichtsveld helpt niet als je een bal uit het doel moet ranselen, zelfs niet tegen Woudia. En toch moest er iemand anders dan Tom tussen de palen. Onze doelman heeft namelijk een bungelend topje en met een loshangend kootje keept het nu eenmaal niet zo fijn.
De keuze viel uiteindelijk op Maurits omdat zijn lengte en bouw de meeste overeenkomsten vertoond met Van der Sar. Het bleek een goede keuze getuige de 0-0 maar zijn aanvalskracht werd wel gemist.
Voor de rust waren we wel sterker en hadden we op voorsprong moeten staan maar Long John zag zijn doelpunt afgekeurd worden. In de tweede helft ging het minder goed dan voor de rust en hebben we geen enkele keer tussen de palen geschoten. Dan verdien je ook geen driepunter.
Geen reactie's