,,Jij veertien”. Ik coachte Schumi aan het begin van de wedstrijd tegen Assendelft. Het is altijd een beetje zoeken wie wie dekt aan het begin van een wedstrijd. Verontwaardigd was ik dan ook dat Schumi niet leek te luisteren.
De bal ging in het net, we stonden 1-0 achter. Kwaad was ik, maar ik was mild voor Schumi. Voor je het weet gooit hij de koude waterzak over je heen als je net onder de douche staat. Hij is volgens mij de enige van ons team die in staat is een verse drol te leggen in je schoen onder het mom van voetbalhumor. Je kunt Schumi maar beter te vriend houden. Ik keek wel boos naar hem maar hij leek me niet te begrijpen.
Er zijn populaire en minder populaire rugnummers. Rugnummer 13 draagt liever niemand. Dat dertien ongeluk brengt, berust natuurlijk op een fabeltje maar je kunt maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Geluksnummer zeven is altijd net zo snel de tenuetas uit als de XXL-broeken waar de zwaardere jongens altijd om knokken. Ik draag het liefst nummer vier. Nummer 10 is ook populair al moet je daarmee oppassen. De tegenstander geeft je dan nauwelijks ruimte omdat ze denken dat je goed bent. Dat geldt trouwens ook voor nummer 14, maar dat is logisch.
In onze eerste wedstrijd in ’14 stond nummer 14 van Assendelft aan de basis van de eerste tegentreffer van het jaar. Het duurde even voordat ik het doorhad maar opeens zag ik het. ,,Scheids, er hebben twee spelers nummer veertien bij Assendelft”, zei ik zo rustig mogelijk. Scheidsrechter Max Sr. leek er geen punt van te maken maar ik vond het behoorlijk irritant. De tegentreffer kwam mede door de truc van de dubbele veertien. Rugnummers zijn op ons niveau niet verplicht maar dat er meerdere spelers met hetzelfde rugnummer mogen lopen leek me sterk. ,,Ze hebben vast wel een ander shirt mee scheids”, probeerde ik nog, maar het was tevergeefs. Ik heb de regels er nog eens op nageslagen en ik heb gelijk. Regel 7f van Artikel 11 – wedstrijdkleding, luidt als volgt: De rugnummers van de spelers van een team die aan een wedstrijd deelnemen of gaan deelnemen moeten te allen tijde van elkaar verschillend zijn.
Als ik er werk van zou hebben gemaakt, zou de wedstrijd vast overgespeeld moeten worden maar ach, de uitslag was 4-4 en we hadden net zo goed kunnen verliezen. Kampioen worden we niet en degraderen kunnen we niet dus waarom zouden we het aanvechten.
Ik begreep na het constateren van de twee veertienen wel waarom Schumi me niet begrijpend aankeek na mijn boze blik. Hij had keurig geluisterd. Hij had nummer 14 gedekt alleen bedoelde ik de andere nummer veertien. Ben ik even blij dat ik niet uit mijn slof ben geschoten. Dat heeft me na afloop zeker de koude waterzak bespaard en misschien wel een verse drol in mijn schoen.
Geen reactie's