Ik ben er niet bij geweest, dus ik moet het maar geloven. Al het geloof is immers gebaseerd op van horen zeggen. We zijn RKEDO dus we zijn goed gelovig, op papier. Wat ik heb gehoord over de wedstrijd van gisteren is een bizar verhaal. Als de pastoor dit verhaal in een preek zou vertellen zou ik het niet geloven, maar van je teamgenoten neem je zo iets aan. De jongens die er wel bij waren zitten vanaf zondag, het seizoen is immers toch afgelopen, vooraan in de kerk. Er blijkt namelijk echt meer te zijn tussen hemel en aarde. Daarvoor is het bewijs gisteren in Wognum geleverd.
Het seizoen zit erop. RKEDO 4 heeft 22 punten uit evenzoveel wedstrijden behaald. Dat is gemiddeld een punt per wedstrijd en dat is voor RKEDO 4 begrippen een mooi aantal. Gisteren was ik niet van de partij net als nog vele andere spelers. Ziek, zwak, jarig en werk lagen daaraan ten grondslag. Wat doe je dan? Afbellen konden we niet maken. Het was immers de kampioenswedstijd voor Spartanen 5. De A1 hoefde niet dus regelde Bram via John de Boer maar liefst acht A-junioren. Stuk voor stuk jonge honden met een uitstekende conditie en een startsnelheid die wij al jaren kwijt zijn. Thuis, op de Krom, werden we met 1-8 afgedroogd door de Wognummers. We hadden echt geen schijn van kans maar nu met de versterking uit de jeugd bleek dat toch wat anders te liggen. Vlagger Ed hield me via appjes op de hoogte van de tussenstand. Een kwartier voor tijd kwam het bericht 2-1 voor en vijf minuten later 2-2. En toen bleef het lang stil. Zouden we het dan toch geflikt hebben. Hadden we dan toch nog de doelstelling meer punten dan wedstrijden gehaald? Nee, helaas niet. Pas drie kwartier na de wedstrijd was Ed weer een beetje bij zijn positieven en appte hij ‘3-2, verloren, Spartanen kampioen’. Drie kwartier was Ed in zijn arm aan het knijpen geweest om zeker te zijn dat hij niet droomde maar dat het echt waar was wat hij had gezien.
Vorig jaar is Tom Roozendaal overleden aan kanker. Tom was jarenlang speler en later trainer/coach van Spartanen 5. Zijn wens was dat zijn team kampioen zou worden. Bij een 2-2 eindstand zou de titel hoogstwaarschijnlijk naar Koedijk 12 zijn gegaan. Op het moment dat de scheidsrechter op zijn klokje keek om af te gaan fluiten, lag de bal opeens achter Benny, die na jaren zijn keepershandschoenen maar weer eens had aangetrokken en een puike partij had gekeept. Zonder dat iemand de bal beroerde ging het lederen monster richting Benny. Op dat moment verscheen er een fel licht aan de hemel waar onze doelman recht inkeek en verblind de winnende treffer van Spartanen moest incasseren. Het was het spookdoelpunt van Tom Roozendaal waardoor wij onze doelstelling niet hebben gehaald maar het kippenvel staat nog steeds bij iedereen die het heeft gezien en gehoord op het lijf. De emoties bij Spartanen waren dan ook groot na het behaalde kampioenschap en het wonder dat was geschied.
Geen reactie's