In het amateurvoetbal is voetbal een spel van 12 tegen 12. Ik heb het al eens eerder geschreven. De scheidsrechter vertrouwt bij voorbaat zijn assistenten niet want die worden geleverd door de club. Een goede valse grensrechter kan de wedstrijd namelijk voor je winnen maar een slechte valse grensrechter kan de wedstrijd voor je verliezen.
Toch klopt deze opvatting niet. Althans, niet op het niveau waarop RKEDO 4 acteert. Daar ligt het allemaal nog wat gecompliceerder. De scheidsrechter wordt namelijk geleverd door de thuisclub. Voetbal is bij ons dan ook een spel van 13 tegen 12. Een goede valse scheidsrechter kan de wedstrijd namelijk voor je winnen. Je kunt het de scheidsrechter eigenlijk niet eens kwalijk nemen. Het is immers een mens met een groot clubhart.
Met veel inspanning in de dagen voorafgaand aan de wedstrijd wist Benny vier spelers te regelen zodat we de grote ziekenboeg konden opvangen. De wedstrijd tegen Woudia 4 stond immers op het programma en die werd gespeeld in Westwoud. Dan wil je kosten wat kost voldoende spelers hebben want je bent sowieso al in de minderheid. Bovendien hadden we eerder dit seizoen op De Krom verrassend met 4-0 gewonnen dus de revanchegevoelens waren volop aanwezig bij Woudia.
Helaas moest ik de wedstrijd aan me voorbij laten gaan door een blessure aan de rechterknie waarvan de medici nog geen duidelijke diagnose hebben weten te stellen.
Zaterdagavond mocht ik in Herwijnen voordragen uit eigen werk en Erwin Nijhoff speelde wat hits in mijn voorprogramma. Het was een geweldig feest waardoor ik pas om 3.00 uur mijn bed in kroop. Ondanks dat late uur vertrok ik zondagochtend om 9.00 uur richting Westwoud om mijn teamgenoten aan te moedigen. Ik nam plaats in de dug-out. Al snel kreeg Benny een gele kaart en dat betekent op ons niveau dat je tien minuten naar de kant moet. Of die gele kaart terecht of onterecht was, doet niet ter zake. Hij tikte in een poging de bal te veroveren licht de keeper aan. Het is maar net hoe de scheidsrechter dat interpreteert. Die gele kaart moet je dan gewoon accepteren en tien minuten je verlies nemen. Ik pakte vlug mijn iPhone tevoorschijn en drukte de stopwatchfunctie in die het apparaat rijk is. De scheidsrechter kan immers de tijd even vergeten en zich pas bij elf minuten realiseren dat hij een minuut eerder Benny had moeten roepen om weer deel te nemen aan het spel. In dat geval had ik de scheidsrechter na tien minuten even herinnerd aan de speler op de strafbank. Het was echter niet nodig. Precies na tien minuten mocht Benny het veld weer betreden. Na een 2-0 ruststand kwamen we in de tweede helft via gastspeler Rick Hart terug op 2-1. De aansluitingstreffer gaf ons hoop. We speelden nog geen verloren wedstrijd. De hoop nam toe toen de scheidsrechter Nanne Groot, sterspeler van Woudia 4, een gele kaart gaf. Ook Nanne Groot moest nu plaatsnemen op de strafbank. Bram Laan zat naast me in de dug-out en ik zei nog tegen hem. ,,Ik druk mijn stopwatch weer in. Je zult zien dat hij eerder het veld in mag dan de tien minuten tijdstraf die er voor staat”. Sommige dingen voel je gewoon aankomen.
Na 7 minuten en 23 seconde gebaarde de scheidsrechter dat de Woudia-speler weer het veld in mocht. Ik sta op uit de dug-out en roep naar de scheidsrechter dat dat belachelijk is en dat hij maar 7 minuten en 23 seconden op de strafbank heeft gezeten. De scheidsrechter wuift het weg en de veld in sprintende Nanne Groot gaat gelijk diep en scoort 3-1. Het is logisch dat hij ongedekt was. Het spel lag bij het terugkeren van de Woudia-speler niet stil en met de man-meer-situatie sta je gewoon anders opgesteld. Het is moeilijk om je in zo’n geval te beheersen. Als de scheidsrechter, die verder eigenlijk best goed floot, zo aantoonbar vals speelt, speel je een verloren wedstrijd. Voor Benny, de meest ontvlambare van ons team, was dit onacceptabel dus ging hij verhaal halen. Hij kreeg van de scheidsrechter hiervoor zijn tweede gele kaart zodat we de rest van de wedstrijd met zijn tienen verder moesten. Dat de einduitslag uiteindelijk 6-1 werd, is voor de statistieken maar het trieste is dat de scheidsrechter met het te vroeg terugroepen van Nanne Groot hoogstpersoonlijk de wedstrijd heeft beslist. Ik weet ook wel dat je niet snel de scheidsrechter de schuld moet geven en altijd eerst de schuld bij jezelf moet zoeken maar als een arbiter zo nadrukkelijk zijn stempel op een wedstrijd drukt, kun je toch wel stellen dat we weer eens verloren hebben van een goede valse scheidsrechter.
Geen reactie's