In de kleedkamer was de spanning voelbaar. Het kwartiertje pauze werd benut om op adem te komen. Een strijdplan om de 2-1 achterstand tegen Always Forward weg te werken was er niet. We gaan gewoon op dezelfde voet verder. Het ging immers niet onaardig alleen sprongen de gasten uit Hoorn wat beter met de kansen om dan wij. Alleen Pieter wist op aangeven van Wesley in de eerste helft voor ons te scoren en dat was hard nodig want we stonden toen al met 2-0 achter.
Met het echec van Obdam in ons achterhoofd ging het echt veel en veel beter dan op die veelbesproken Palmzondag. De ingrediënten voor een goed optreden van RKEDO 4 waren dan ook volop aanwezig. Het weer was prachtig en Max senior floot, en die hanteerde de fluit een dag eerder ook in de kampioenswedstrijd van RKEDO C3 en dat liep goed af voor de Goornse formatie. Met Thijs Laan en Jesper Laan in de gelederen wonnen de C3 in de stromende regen van concurrent Koedijk. En RKEDO 4 had gewoon de vaders van deze Laantjes binnen de lijnen staan al moest Jeroen wegens fysiek ongemak voortijdig de wedstrijd staken. Ook aan de nieuwe reserveshirts, gesponsord door de Club van 100 lag het niet. Of toch wel?
Het groengroengroen voelt op het groene sportpark De Krom als camouflagepak. Is dat nu een nadeel of een voordeel? Je kunt je misschien makkelijker aan je tegenstander onttrekken maar daartegenover staat dat je zomaar een medespeler over het hoofd kan zien.
Voetbal is oorlog dus je zou verwachten dat camouflagepakken werkt maar bij een teamsport is het van essentieel belang dat je elkaar ziet en begrijpt. Bij RKEDO 4 zit er nogal eens ruis op de lijn. Net als bij een oorlog moet je elkaar kunnen vertrouwen. Verraders zijn dodelijk. Soms voelt een medespeler als een verrader. Niet dat er bewust in eigen doel wordt geschoten. Er wordt echt niet aan matchfixing gedaan in de reserve 8e klasse maar gisteren maakte ik weer eens een situatie als deze mee.
Overtreding van Forward, vrije trap voor ons. Bob haalt de bal maar laat Ad de vrije trap nemen. Ik sta al een tijdje vrij op het middenveld. Om de tegenstander niet wakker te schudden heb ik nog niet om de bal geroepen maar hoop via non-verbale communicatie duidelijk te maken dat ik vrij sta en dat ik en niemand anders de bal moet krijgen. Als ik niet op mijn hielen wordt gezeten lijkt het alsof ik heel goed kan voetballen. Het slinks weglopen bij mijn tegenstander is dan van essentieel belang. Ik heb nou eenmaal ruimte nodig, meer dan vroeger. En met dat camouflagepakje kun je beter wegsluipen dan in het vertrouwde witte shirt. Maar dan gaat Benny zich er mee bemoeien. ,,Jaap”, roept hij, ,,naar Jaap, Jaap staat vrij”. Ad zoekt mij met zijn ogen, begint met zijn aanloop en speelt mij aan. De door Benny wakker geschudde tegenstander staat inmiddels al weer in mijn nek te hijgen. In plaats van aannemen, draaien en Wesley de diepte in sturen wordt het nu een eenvoudige kaats terug op Ad. Benny bedankt.
De spits van Forward ziet door onze camouflagepakjes Bob over het hoofd en botst tegen hem aan. Twee stukken tand van de aanvaller vallen in het gras. Het is een ongelukkige botsing zoals er wekelijks duizenden gebeuren op de sportvelden. De coach van Forward wil de schade echter verhalen op Bob. Grote onzin natuurlijk, risico van de hobby. Toch heeft Forward het nu voor elkaar dat wij hierdoor een beetje de concentratie verliezen wat uiteindelijk resulteert in een geflatteerde 2-7 nederlaag. Richard maakte nog wel de 2-4 maar gelijk daarna werd het 2-5 en was het over en uit. Volgende week mogen we naar De Weere, en spelen we gewoon weer in het wit. Wedden dat we winnen, het is immers Kermis
Geen reactie's