Op 14 januari drong het zojuist bekendgemaakte voorjaarscompetitieschema tot me door en was het meteen duidelijk dat we op de sterfdag van Johan Cruijff moesten voetballen tegen de Twisk/ALC. Twisk en het Abbekerkse ALC zijn kleine clubs en door de krachten te bundelen kunnen ze net een 35+-elftal het knollenveld in sturen.
In de wetenschap dat Twisk in het jaar 1414 verheven werd tot de Stede Abbekerk troffen wij het niet. De combinatie van de clubs heeft dan ook een prachtige verwijzing naar de geschiedenis en met een dubbele veertien als symboliek was vooraf duidelijk dat wij het moeilijk zouden krijgen op de sterfdag van nummer 14.
Nederland en Duitsland maakte er gisteren in de Johan Cruijff Arena een prachtige wedstrijd van en vlak voor tijd besliste Nico Schulz de wedstrijd in Duits voordeel. En dat was natuurlijk logisch. Nico droeg namelijk nummer 14 en aan Nederlandse kant was geen speler op het veld met het magische rugnummer. Dwight Lodeweges had zich onsterfelijk kunnen maken om na het briefje van de vorige ontmoeting met de Oosterburen een nieuw briefje onder de snufferd van Koeman te schuiven. Na de treffer van Schulz had hij 14 op een briefje moeten kalken en de bondscoach er zo van moeten overtuigen dat niet Luuk de Jong met nummer 19 maar Steven Berghuis met nummer 14 in de ploeg moest worden gebracht. Dan waren we er vast en zeker niet weer ingetuind en was iedereen nog weken euforisch geweest over Oranje’s veerkracht. Nu kun je denken wat een onzin allemaal maar sinds het boek ‘De mysterieuze krachten van de sport’ van Joris van den Bergh uit 1941 weten we wel beter. En ’41 is het omgedraaide van 14.
Daarom hadden wij het ook erg lastig bij Twisk/ALC en dan zegt de ranglijst helemaal niets. Zij stonden dan wel puntloos onderaan maar tegen zoveel symboliek valt niet te voetballen. En dat terwijl wij na de overwinning op VVS’46 van veertien dagen geleden stiekem al aan de titel dachten.
Door nummer 14 uit onze tas te vissen dacht Maurits de sterren van de hemel te gaan spelen maar hij werd veroordeeld tot vlagger. Een misvatting waar we niet meer overheen kwamen. We speelden dan ook onze slechtste eerste helft van het jaar wat resulteerde in een 1-0 achterstand halverwege. We begrepen er aanvankelijk weinig van want er stond een prima team binnen de lijnen maar het wilde maar niet lukken. Frans leek de stand voor rust nog wel in evenwicht te brengen maar op het moment dat hij wilde binnenschieten stuiterde de bal op. Hobbelen was dan ook de favoriete bezigheid van de bal op dat Twisker reliëf en dan komt de onkunde vanzelf bovendrijven.
In de tweede helft ging het wel beter. Onze nummer 14 kwam binnen de lijnen maar door Sjaak van der Lee te offeren, onze enige speler wiens naam uit veertien letters bestaat, tartten we opnieuw het lot. Gelukkig maakte Jim nog wel de gelijkmaker maar een winnende treffer op zijn Duits zat er helaas niet in.
Geen reactie's