‘Als je vijfentwintig bent, begin je te roesten en als je vijftig bent, ben je door’, ik heb het de koster in Warmond een jaar of dertig geleden een paar keer horen zeggen, vervolgens opgeslagen om het zo nu en dan als tegeltjeswijsheid te kunnen spuien. Bij RKEDO 35+ zijn er een aantal spelers bijna door. Frans is de eerste die in februari het predicaat ‘doorgeroest’ mag dragen. Dat wordt ongetwijfeld gevierd met een pop in zijn tuin. Die pop stond veertien jaar geleden al bij Dirk, onze stand-indoelman voor stand-indoelman Tom. Bij Dirk is de aftakeling dus al bijna veertig jaar aan de gang maar desondanks heeft hij een paar formidabele wedstrijden voor ons gekeept. Gisteren werden zijn gebreken echter pijnlijk blootgelegd door HOSV. Dirk is een brildrager maar keept zonder bril. Ik denk echter dat er meer aan de hand is. Ik heb het vermoeden dat beide ooglenzen van Dirk troebel zijn waardoor het licht zijn netvlies niet meer zo goed bereikt en hij waziger ziet dan vroeger. Bijna alle oudjes krijgen hiermee te maken en een staaroperatie verricht dan wonderen. Anders vallen zijn blunders van gisteren niet te verklaren. Dirk is zich er echter nog niet van bewust maar ik heb toch alvast een afspraak voor hem gemaakt bij Oogcentrum Noord-Holland in Heerhugowaard, daar ben ik immers aanvoerder voor. Je moet je voetbalmaten steunen en bijstaan in alles. Met een operatie is Dirk binnen de kortste keren weer de oude en kunnen we hem weer inzetten als stand-in voor onze stand-in.
De aftakeling wordt bij ons allemaal zichtbaar. Bij HOSV openbaart zich dat vooral in de haargroei want die doet het daar massaal niet meer. Bijna iedereen bij HOSV is kaal. Zie ze dan maar eens uit elkaar te houden. Misverstanden liggen op de loer. Loek was er niet dus wij hadden gisteren maar één kale in de persoon van Peter. De coachkreet ‘Jij die kale’ kon HOSV dan ook hanteren en wij niet. Dan sta je feitelijk al met 1-0 achter en dat was dan ook de ruststand. En na de rust volgden dus de twee mindere momenten van Dirk en toen was de wedstrijd eigenlijk al gelopen. Dat het uiteindelijk 6-0 werd, doet dan ook niet meer ter zake. Geen haar maar wel punten voor HOSV.
Je krijgt eigenlijk medelijden met de kapper om de hoek. Hoe kan de kapsalon het hoofd in godsnaam boven water houden als het daar stikt van de kaalkoppen? Het antwoord gaf Maurits op de terugweg tijdens een sightseeingtour door het naastgelegen winkelcentrum. Via Tokoloco, wat geen kroeg meer blijkt te zijn maar een kledingzaak, reden we langs de kapper. En wat blijkt, moeder Jeanne is daar al decennia vaste klant. Niet om de zes weken ofzo, nee iedere week gaat ze er naar Kapsalon Piet Wester. Even föhnen, bijkletsen onder het genot van een kopje koffie en af en toe wat bijpunten. Wij brachten gisteren drie punten naar Opmeer, Jeanne zorgt er gewoon uit liefdadigheid voor zes arbeidsplaatsen. De schat!
Geen reactie's