De realiteit onder ogen zien is niet eenvoudig maar met een blik op de ranglijst kun je niet anders dan vaststellen dat we een stelletje kneuzen zijn. We kunnen niet degraderen en tot nu toe hadden we geen enkel punt gesprokkeld. En we hebben er echt van alles aan gedaan om het tij te keren. Vorige week pakte dat bijna goed uit maar ontbrak het geluk aan onze zijde. Sjaak en Frans, de nestors van ons team, staken daarom de koppen bij elkaar en organiseerden een teambuildingsuitje in Café Halfweg waar zaterdagavond op Peter na iedereen aanwezig was. De geblesseerde Roel, Tom van L, BASP en Jarno waren er uiteraard ook maar hadden aangegeven de volgende dag niet te kunnen voetballen. Jarno wilde wel mee als eventuele derde wissel maar kon absoluut geen hele wedstrijd spelen.
,,Heb jij Jacqueline al gezien?”, rijmde Mark. De gastvrouw van het café aan de Walingsdijk liet inderdaad lang op zich wachten. En net toen we haar niet meer verwachtten verscheen ze plotseling, met een schaal hapjes. Haar verschijning werkte zalvend. Jarno vergat spontaan zijn knieklachten en stond opeens te stuiteren op de dansvloer tussen de Van der Leebroertjes die zich ontpopten als waren party animals. Als ze op zondag nou eens zo zouden hakken en zagen hadden we een stuk minder tegendoelpunten gehad.
De wonderbaarlijke genezing van Jarno zorgde ervoor dat hij gisteren in de basis mocht beginnen en hij hield het ook nog eens de hele wedstrijd vol. De Jacquelienverschijning kan van Café Halfweg Ursem weleens een bedevaartsoord maken want een andere verklaring voor zijn wonderbaarlijke genezing is er niet. Omdat Martijn zaterdag op de valreep nog schoenen had gekocht bij Blank Sport, en bereid was met ons mee te voetballen, gingen we met dertien man naar Hollandia. De Horinezen staan op de voorlaatste plaats met zeven punten meer dan wij en we hadden nog niet tegen ze gespeeld. Sjaak en Frans besloten de eerste helft om vanaf de kant toe te kijken of hun teambuildingsuitje goed uitpakte. En het pakte goed uit want met 0-0 haalden we de rust en dat was vooral te danken aan goed keeperswerk van Tom. Ik was zelf nog het dichtst bij een doelpunt maar ik raakte gelukkig onze paal.
Met Frans en Sjaak binnen de lijnen ging het de tweede helft geweldig en Long John schoot ons op voorsprong tot frustratie van een paar Hollandianen. Hun nummer 12 dreigde nog met ‘ik schop je zo gebroken knieschijven’, maar we laten ons natuurlijk niet intimideren. Het leek alsof de scheidsrechter wilde laten doorspelen tot de gelijkmaker maar gelukkig scoorde Frans na tien minuten in de extra tijd onze tweede treffer wat meteen ook het einde van de wedstrijd betekende. De eerste drie punten zijn binnen met dank aan Café Halfweg, het Lourdes van Gemeente Koggenland.
Geen reactie's