Ik heb het jaar niet zo snel paraat maar het was ergens in het begin van de jaren negentig. We versloegen toen DWOW met 6-0. We overklasten de ploeg uit Wieringerwerf op alle fronten. Ze konden er daar destijds dan ook geen ene pepernoot van.
Gisteren verloren we onze seizoensouverture met 6-0. HOSV overklasten ons op alle fronten. Ons spel was zeg maar Wieringerwerf of zijn Wieringerwerfst. En dat zegt eigenlijk al genoeg.
Als je zo wordt afgedroogd ga je automatisch zoeken naar een verklaring. Natuurlijk is HOSV één van de kampioenskandidaten maar dan nog hoeven we ons niet te laten vernederen. We kunnen uiteraard excuses aanvoeren want die zijn er genoeg.
BasF ging namelijk Dam-tot-Dammen en had een verlofdag ingediend. Hij liep een fraai persoonlijk record van 1.18.48. We gaan dan ook nog veel plezier hebben van zijn loopvermogen in dit seizoen. Peter meldde zich ziek waardoor we kaal niet met kaal konden bestrijden. Trouwe lezers weten immers dat HOSV een verzameling kale schedels bij elkaar is. Maurits moest tennissen en zijn opportunisme werd node gemist. Maar hun gemis als excuus opvoeren is te makkelijk. Er moet gewoon een andere reden voor de zeperd te vinden zijn.
Voorin hadden we te weinig stootkracht. Verder dan een geweldige afstandspegel van Poland op de lat en een bekeken krul van Jim eveneens op de lat kwamen we de eerste helft niet. Met de rust was het 2-0 en hadden we nog een sprankje hoop maar na een al snel, volkomen terecht toegekende strafschop, die werd benut, was het geloof bij ons helemaal weg.
Na de wedstrijd besefte ik opeens hoe het kwam. Het was de schuld van de herfst. Gisteren om 3.54 uur begon namelijk het meest deprimerende jaargetijde. Alles takelt af in de herfst en dat was aan ons spel te zien. Herfst is daarom ook mijn minst favoriete seizoen. En dat komt ook omdat er niets rijmt op herfst. Behalve dan wieringerwerfst.
Geen reactie's