Vandaag is RKEDO jarig. De mooiste club van Koggenland heeft de respectabele leeftijd van 88 jaar bereikt. Op 8 oktober achtentachtig worden is natuurlijk bijzonder in de wetenschap dat octo acht is. Oorspronkelijk was oktober dan ook de achtste maand maar sinds we de Romeinse kalender niet meer volgen begint het jaar niet meer op 1 maart. Feit blijft dat op 8 oktober 88 worden dus vier achten op een rijtje is. Dat is het dubbele van vier vieren. En toen onze club tweeënhalf jaar geleden 4444 weken bestond waren dat zoveel vieren dat we dat wel moesten vieren.
Nu worden de vier achten niet gevierd. De club gaat de concurrentie niet aan met Alkmaars Ontzet. Want de overwinning op de Spanjaarden van 445 jaar geleden moet natuurlijk gevierd blijven worden. De haat die we toen hadden jegens de Spanjaarden moet enorm zijn geweest. Niet te vergelijken met de haatgevoelens die vele hebben met voetbal. Het 010- en 020-geneuzel gaat natuurlijk nergens over. En zo denk ik ook over de fanatieke Zwartepietenhaters en de Zwartepietenhaathaters. In dat kader is het proces tegen de blokkeer-Friezen vandaag van start gegaan. Met tien doelpunten tegen in de eerste twee wedstrijden kunnen wij overigens wel wat blokkeer-Friezen gebruiken. Bij gebrek aan Hoekstra’s, Dijkstra’s en Postma’s in onze selectie staat Edward in onze defensie. Op de lijst van meest voorkomende Friese familienamen staat Bakker namelijk in de top tien. Bos vinden terug op plek 42 en daar hadden we er gisteren twee van. Verder staat alleen van den Berg nog in de top 100 van die lijst. En Van den Berg stond op die reden op doel en zorgde er voor dat we met de rust niet op een onoverbrugbare achterstand waren gezet. Het was halverwege slechts 1-0 en dat was een klein wonder.
We begonnen dan ook slecht aan de wedstrijd en dat kun je niet los zien van het feit dat meer dan de helft van de spelers te laat was. Ik haat te laat, maar ik was zelf ook niet op tijd wakker waardoor ik me liet ophalen. Onze ballen lagen in mijn auto en die vergat ik in de gauwigheid mee te nemen naar Ilpendam. Met het schaamrood op de kaken moest ik voor de warming-up aan Jacco van Ilpendam een paar ballen vragen en dan sta je eigenlijk al met 1-0 achter.
De metamorfose na de rust was groot en we creëerden diverse goede kansen waarvan Frans er twee inschoot. We leken even te gaan winnen maar het werd uiteindelijk 2-2. Een resultaat waar we vooraf voor zouden hebben getekend. Hierdoor zijn we namelijk van de hatelijke nul af, alleen met de manier waarop de gelijkmaker viel is het moeilijk leven. Een voorzet vanaf de achterlijn werd vanaf een meter of anderhalf tegen mijn ribben de binnenkant van mijn ellenboog geschoten. Mijn arm had ik tegen mijn lichaam aan. Wij hebben geen VAR en dan heeft protesteren tegen de toegewezen penalty geen zin. Ik haat onterechte strafschoppen.
Geen reactie's