Wie naar een wedstrijd van RKEDO 45+ kijkt zou tot de conclusie kunnen komen dat we op de verkeerde sport zitten. Maar ja, hoe weet je op jonge leeftijd of je goed in de sport kan worden die je beoefent. Voetbal is een logische keuze. Niet alle sporten kun je immers in de buurt uitoefenen. Met acht voetbalverenigingen in Koggenland hoef je immers nooit ver te fietsen.
Als we een Oostduits sportsysteem hadden, waren we nooit bij elkaar gezet en hadden er misschien maar twee gevoetbald. Erik zat vroeger wel op de goede sport maar hij handbalt al jaren niet meer. Long John was waarschijnlijk basketballer of volleyballer geworden en ik langeafstandloper. Bij de gebroeders van der Lee was waarschijnlijk judo uit de koker gerold en bij Jarno skivliegen, dat zijn immers allemaal kleine mannetjes. Verder voetbal ik met kleiduivenschieters, darters, roeiers en kunstschaatsers. Zie dan maar eens te presteren op het voetbalveld.
Je kunt ons het best vergelijken met Paralympiërs. Die doen volgens Zondag met Lubach ook een sport die ze niet kunnen maar dan wel zo goed mogelijk. En zo goed mogelijk voetballen probeerden we gisteren ook. Na een moeizame start waarin we al snel met 1-0 achter kwamen ging het steeds beter tegen de oudjes van Hollandia. In het verleden was het vaak hommeles in wedstrijden tegen Hollandia en er waren teams in onze poule die niet meer tegen de Horinezen wilden aantreden. Met het 45+-elftal hadden wij echter geen ervaring dus verschenen wij gewoon op het afgesproken tijdstip in het Julianapark. Natuurlijk hadden we onze twijfels want waarom had Hollandia nog geen wedstrijd gespeeld?
In de rust hadden we het uiteraard over de tegenstander. Niks mis mee, prima jongens, was de conclusie. Een van hun spitsen was wel met zijn 120 kilogram op Loek gaan staan maar hij bood gelijk zijn excuses aan en bovendien kan Loek wel tegen een stootje. Hij laat zich niet zomaar een ippon welgevallen.
“Het komt omdat ze voor staan, dan zijn het lievertjes maar o wee als we gelijk maken”, werd er nog geopperd en die opperaar kreeg gelijk. Na de gelijkmaker van Tom leek de eerste zege dit seizoen in de maak. De sluitpost van Hollandia bleek echter voortreffelijk te kunnen keepen, je moest dan ook van goede huize komen om hem te verschalken. Na een hoekschop nam ik hem onder vuur maar hij ranselde mijn inzet over de lat. De hoekschop die volgde belandde uiteindelijk weer bij mij. Nu ging ik de combinatie in het strafschopgebied aan met Mark. Toen ik de bal terug had legde ik mijn tegenstander in de luren en was ik vastbesloten om vanaf de achterlijn een beslissende assist te geven. Op dat moment werden mijn beide benen echter weggemaaid. Normaal gesproken een honderd procent strafschop maar bij Hollandia gelden andere regels. Ik kreeg de indruk dat de scheidsrechter de penalty niet durfde te geven. Net zo min als hij het doelpunt dat volgde uit de daaropvolgende aanval niet durfde af te keuren terwijl onze Sjaak toch echt buitenspel had geconstateerd en met zijn vlag in de lucht stond te wapperen. Dubbel genaaid, en dat voelt niet fijn maar we bleven ons beheersen. Veel tijd stond er niet meer op de klok en de risico’s die we daardoor moesten nemen kwam ons op nog een tegentreffer te staan.
Het wachten was daarna op het laatste fluitsignaal. Bas troefde zijn tegenstander af door voor hem te komen en de bal te onderscheppen. Die man was dezelfde die op Loek had gestaan. Hij was er niet van gediend dat Bas de bal van hem afnam en schopte hem snoeihard onderuit. Nauwelijks beseffend van wat er was gebeurd stond Bas weer op waarna hij door een snoeiharde rechtse directe op zijn gezicht opnieuw naar de grond ging. Knock-out, want het duurde langer dan tien tellen voordat hij weer bij zijn positieve was. De scheidsrechter had het allemaal goed waargenomen en maakte gelijk een eind aan de wedstrijd. Een verstandige beslissing. Jullie moeten een rapport schrijven zij hij, ik kan het niet. Spelers van Hollandia boden hun excuses aan voor het gedrag van hun teamgenoot.
Na het douchen bleek het digitale wedstrijdformulier al verzonden. De rode kaart was daarop gegeven aan de begeleider. Deze oud ad interim voorzitter van de club had de kaart aan zichzelf gegeven. De speler in kwestie staat niet op het formulier. ” We hebben hem zelf al drie wedstrijden geschorst’, zei de vice voorzitter, die ook mee deed en we gaan het allemaal recht zetten. Het enige wat er echter is veranderd is dat de naam is afgeschermd maar als ik het wedstrijdformulier opvraag is de afgeschermde naam nog altijd die van de begeleider.
Nou kunnen we er geen energie meer insteken want vrolijk word je niet van dit gezeik. Maar feit is dat deze man de komende jaren niet op een voetbalveld gezien mag worden. Voor hem is dat ook beter want hij zit echt op de verkeerde sport.
Geen reactie's