Op Bevrijdingsdag mochten we het inhaalduel tegen Always Forward voetballen. Sjaak had vooraf in de kantine alweer het hoogste woord. Hij had de vorige avond twee minuten zijn smoel moeten houden en dat moest hij compenseren. ,,Het is Bevrijdingsdag Jaap”, zei hij. ,,Ik blijf dus echt niet achterin vandaag. Ik pak de vrijheid om te staan waar en wanneer ik wil.” Op zich zijn we dat wel van Sjaak gewend en BasP wist dan ook steeds de leemte goed op te vullen die Sjaak achterliet. Het ging op zich nog best goed en halverwege de eerste helft liet Maurits Bos met een fenomenale uithaal doelman Klaver van Forward kansloos. Binnen een minuut hadden de Horinezen de schade echter al hersteld waardoor we met een 1-1 stand gingen rusten.
Wat voor plannen we ook hadden gemaakt in de rust, het was allemaal zinloos geweest. Er was onherstelbare schade aangericht en daar hadden wij zelf geen invloed op gehad. En dan doel ik niet op de spierscheuring in de eerste minuut van Frans maar op de limonade die we in de kleedkamer aantroffen. Een flinke hagelbui hadden we te verwerken gekregen waardoor onze benen aanvoelden alsof ze in vloeibaar stikstof hadden gezeten. Het verlangen naar een bakkie thee was groot.
En voor onze gasten uit Hoorn was dat verlangen nog vele malen groter. Dat is nu eenmaal historisch bepaald. Het complex van Alwasys Forward ligt in het venenlaankwartier in Hoorn. En veel straatnamen in het Venenlaankwartier verwijzen naar de vele zeehelden uit de rijke scheepvaartgeschiedenis van Hoorn. In de VOC-stad kwam de thee in de zeventiende eeuw met scheepsladingen tegelijk de haven binnen vanuit Batavia. Al vierhonderd jaar kunnen ze Hoorn dan ook niet meer zonder thee. Daar spot je dan ook niet mee want dat is vragen om problemen.
De stoom kwam nog net niet uit de oren van aanvoerder Tom Koenis. Daar was het simpelweg te koud voor en Tom te vriendelijk. Maar hij kookte van binnen toen hij onze kleedkamer kwam binnenstormen. ,,We willen geen zoete bek maar gewoon een bakkie thee”. Long John probeerde nog te redden wat er te redden viel door alsnog voor thee te zorgen maar het kwaad was al geschied. “De hekkensluiter uit Hoorn dacht aan een bewuste actie en was zo getergd dat ze de overwinning met 1-2 naar zich toe trokken. De goedbedoelde limonade had een desastreuze afloop. We moeten dus de goedwillende vrijwilliger Ronald de schuld geven van de blamage. En dat kan hij maar op één manier goed maken. De volgende thuiswedstrijdspelen we tegen De Blokkers en dan eisen we slaapthee in de rust voor de tegenstander.
Geen reactie's