Zo zit je nog met je kont in het zand aan de Costa Brava of in een caravan in Toscane, je knippert een keer met je ogen en de eerste seizoenshelft zit er alweer op, de kerstboom is weer opgetuigd en je scheurkalender ziet er zieliger uit dan ooit. Voor je het in de gaten hebt zit je te klaverjassen met je voetbalmaten van vroeger in de Rozenstaete. De tijd vliegt voorbij. En naarmate je ouder wordt, lijkt dat voorbijvliegen alsmaar sneller te gaan.
De evenredigheidstheorie geeft daar een verklaring voor. De theorie stelt dat je een tijdspanne (bijvoorbeeld een jaar) afzet tegen je hele levensperiode. Een jaar is voor de vijftigjarige Sjaak dan 2 procent van zijn leven en voor de dertigjarige Erwin 3,33 procent. Dat lijkt procentueel weinig verschil maar het komt er op neer dat Erwin hierdoor de rust tussen de twee helften in veertig procent langer beleeft dan Sjaak. Erwin liep de eerste helft voor Kwiek’78 dan ook de longen uit zijn lijf in de wetenschap dat hij dat kwartiertje als langst van allemaal zou beleven en dat kunstje in de tweede helft daardoor gemakkelijk kon herhalen. Daarom stond Sjaak in de eerste helft bij ons ook langs de kant. Hij krijgt in de rust immers nauwelijks tijd om op adem te komen want ook Sjaak is een longen-uit-zijn-lijf-loper.
De uitslag van zondag was er eentje waarna je kunt zeggen dat het seizoen al is geslaagd. Voor Kwiek’78 dan. Ze wonnen namelijk met 1-0 dankzij een doelpunt van Bart en het was voor het eerst dat Kwiek’78 er in is geslaagd om ons te verslaan. Het is vandaag precies een maand na de elfde van de elfde maar als De Tempeliers nog geen nieuwe Prins hebben gevonden voor het aanstaande carnaval zou ik adviseren om er eentje te gaan zoeken bij Kwiek”78 want ze lopen daar al twee dagen polonaise. Door de zege wipte Kwiek’78 namelijk ook nog eens over ons heen op de ranglijst waardoor wij een plek in de top tien van de ranglijst op een haar na missen. Tenzij St. George de inhaalwedstrijd tegen De Rijp met 8-0 of meer gaat verliezen maar dat zie ik niet gebeuren.
In ruil voor de drie punten kregen we na de wedstrijd een brunch aangeboden door Kwiek’78. En dat laatste voetbalmaal van 2018 werd door ons natuurlijk zeer gewaardeerd maar de Kwiekers grepen ons lange verblijf in de knusse kantine diverse keren aan om de nederlaag er nog eens goed in te wrijven. ,,We lezen het morgen wel in je verslag hè Japie, hahaha”. Mijn gebruikelijke maandagse voetbalverhaal heb ik daarom bewust even een dagje uitgesteld. Tussen het polonaise lopen door staan de Kwiekers ook te popelen om hier, op de ze plek, over hun glorieuze overwinning te lezen. ,,Waar blijft je verslag nou, je durft zeker niet?”, las ik vanmiddag al in een Avenhorns appje. De tijd vliegt op onze leeftijd maar wachten duurt voor iedereen lang.
Geen reactie's