Ik moet het toch maar weer eens hebben over Jarno, de man van de vele bijnamen. Pino, De schrik van de Fruittuin, El Jardinero (de tuinman), de stoelensloper, Klavertje Bier, Sjaak Afhaak, het maakt eigenlijk niet uit hoe je hem noemt. Vorig seizoen viel hij nog in de prijzen. Hij kreeg de Sjaak Afhaak 2017-2018. En die haak hangt prominent in zijn twee-onder-een-kapwoning in de Buitenplaats. Zo trots als een klavertje met vier blaadjes was hij met zijn prijs en hij doet er dit seizoen echt alles aan om die Sjaak Afhaaktitel te prolongeren.
Als zijn kinderen deze tijd ‘Hoor de wind waait door de bomen zingen, pakt Jarno al zijn telefoon om te vertellen dat hij er zondag weer niet bij is. Wij verwijten dat hem natuurlijk graag maar hij kan er echt niets aan doen. Hij heeft nu eenmaal een blaadjestrauma opgelopen in zijn pubertijd. Als Maud, Sophie en Roos ‘Hoor de wind waait door de bomen’ zingen voor de schoorsteen trekt Jarno direct zijn tuinkloffie aan om bladeren te gaan harken. Het is een Pavlovreactie waar hij mee moet leren leven. Sneu maar waar.
Jarno moet eigenlijk hulp zoeken en op een sofa liggend zijn verhaal doen aan een psychiater. Maar dan zouden er wel eens dingen naar buiten kunnen komen die in de familie Klaver niet zo goed zouden vallen. Vader Jan moest vroeger namelijk behoorlijk streng zijn om zijn opstandige en eigenwijze zoons enigszins in toom te kunnen houden. Als het herfst was en de wind door de bomen waaide, keek Jan uit het raam en riep naar zijn oudste zoon: ‘Jarno ruim jij die vieze blaadjes eens op’. Jarno dacht dan: Shit, hij heeft ze gevonden en rende naar zijn kamer om ze op een andere plek te verstoppen. Als Jan een half uur later constateerde dat Jarno nog niet in de tuin was, brak de pleuris uit. Heel de Pastoor Lemeerstraat kon dan meegenieten en om dat weer enigszins goed te maken moest Jarno niet alleen de eigen tuin van de herfstbladeren ontdoen maar ook andere tuinen in de straat. Hij kreeg dat vak daardoor zo goed onder de knie dat hij er zijn beroep van heeft kunnen maken.
Het was een klein wonder dat Jarno gisteren tegen Grasshoppers zomaar weer eens van de partij was. Hij was hij gisteren namelijk precies twaalfenhalf jaar getrouwd. Bij binnenkomst in de kantine zag je aan zijn hoofd dat er iets was. Hij was zichzelf niet en bokchagrijnig. Zou zijn huwelijk nog wel goed zijn? Normaliter is zo’n jubileum toch wel aanleiding genoeg voor Jarno om niet te gaan voetballen. Vrouw Lydia kwam echter gewoon kijken hoe wij met 0-1 werden verslagen dus dat verklaarde zijn chagrijnigheid niet. Het was de wanprestatie van AZ die Jarno dwarszat. En dat humeur wordt pas weer beter als Van de Brom moet vertrekken want Jarno is een ‘Van-de-Brom-out-roeper’ van het eerste uur. Voor Jarno is het te hopen dat AZ die knoop voor zaterdag doorhakt want dan vindt het 12,5jarig huwelijksfeest plaats en dan kun je niet chagrijnig zijn. Als AZ Van de Brom niet ontslaat gaat hij het op zijn eigen feest op een zuipen zetten om de chagrijnigheid te verdrijven. En daarom meldde hij zich vandaag alvast af voor de wedstrijd van aanstaande zondag bij Kwiek’78. Zo kennen we hem weer.
Geen reactie's