Er stond geen tafel in de kleedkamer maar Mark Laan sloeg er even flink met zijn vuist op. Hij wilde even kwijt dat hij nogal eens in de war raakt van het feit dat ook Polleke Mark wordt genoemd. Polleke kreeg voor de wedstrijd tegen VVS’46 de positie als laatste man toebedeeld en werd daarbij als Mark aangeduid. Mark Laan was zich kapot geschrokken. Het was een prachtige zonloze zondagochtend met optrekkende nevel en dat zijn de ideale omstandigheden voor Mark. Zijn zonnebril heeft dan gewoon een weekje vrij en hij verheugde zich er al op om eindelijk weer eens de volle zestig minuten te maken. Alleen over de positie van laatste man had hij zo zijn twijfels. Opgelucht haalde hij dan ook adem toen bij de linkshalfpositie ook de naam Mark viel. Hij veegde vervolgens het uitgebroken zweet van zijn voorhoofd waarna hij op die spreekwoordelijke tafel sloeg.
De oplossing voor Mark’s probleem is niet zo moeilijk. We kunnen Polleke gewoon Polleke noemen of Jaffa want ook daar luistert hij al decennia naar. Jaffa is naast een oude Israëlische havenstad ook een Hebreeuwse meisjesnaam en betekent schoonheid. Dat kan de reden van de bijnaam voor Polleke dus niet zijn. Maar over hoe Polleke aan de bijnaam Jaffa is gekomen lopen de meningen nogal uiteen. Zelf beweert hij dat het komt omdat hij vroeger als enige een sinaasappel kon hooghouden maar de grote meerderheid vermoedt dat hij die naam te danken heeft aan het feit dan hij nogal eens voor Jaffa op de bank ligt want in liggen is Polleke goed dat bewees hij gisteren weer eens.
Vier weken geleden kwam Polleke nog te laat omdat hij de start van de Formule 1 wilde zien. En bij zowel voetbal als Formule 1 is materiaalkeuze belangrijk. Bij voetbal gaat het dan vooral om de keuze van de noppen en bij de Formule 1 kan de bandenkeuze een doorslaggevende factor zijn. De keuze tussen slicks, intermediates of regenbanden wordt weloverwogen genomen. Datzelfde gaat overigens op voor de tweewielige motorsport.
Vanaf 11 oktober 1988 reed Polleke op een gemotoriseerde tweewieler. Het was een jaloersmakende Piaggio Vespa Si. Hele hordes meisjes cirkelden vanaf dat moment rond ‘Polleke Piaggio’. Daar kreeg hij zoveel zelfvertrouwen van dat de overmoed het begon te winnen van zijn gezond verstand. Op een vochtige vrijdag reed hij namelijk veel te hard richting Werenfridus. Zijn Vespa Si had kennelijk slicks want op de Berkhouterweg, in de bocht bij Opeldealer Van der Linden Van Sprankhuizen, gleed Polleke onderuit. Vlak voor het Sint Margriet kwam er een einde aan zijn schuiver. De schade was vooral emotioneel. Het hoongelach van zijn meedogenloze schoolgenoten moest hij incasseren. De imagoschade was groot maar de tijd heelt alle wonden. En die tijd greep Polleke aan om te trainen om op die manier zijn geschaden blazoen wat op te poetsen. En zo bereikte hij het eerste elftal van RKEDO. Binnen de veteranen is er niemand die zo vaak in RKEDO 1 heeft gespeeld als Polleke. Frans is dan wel onze sterspeler, Polleke heeft de meeste ervaring op niveau. Een ideale laatste man zou je dan denken. Sjaak opperde nog Loek voor die positie vanwege zijn snelheid maar doordat Loek pas als volwassen man is begonnen met voetbal viel de keus dus op Polleke.
In de rust haalde Sjaak zijn gelijk met de woorden: ‘Ik heb het nog zo gezegd’. We keken op dat moment dan ook tegen een 3-2 achterstand aan omdat Tom, onze vierde doelman in vijf wedstrijden uitstekend stond te keepen en Fren en Frans met ieder een doelpunt onze achterstand wisten te minimaliseren. Onze verdediging was een echte gatenkaas gebleken al doe je daar de kaas tekort mee. Dat moest in de tweede helft anders. Om Sjaak zijn gelijk te geven werd Loek naar achteren gehaald en het ging vanaf dat moment uitstekend en al snel produceerde Fren de gelijkmaker. Het geloof in ons eerste punt of misschien wel gelijk drie punten, groeide met de minuut. Dit VVS’46 konden we verslaan, daar waren we van overtuigd. De combinaties gingen alsmaar vloeiender en de kansen op een voorsprong die kregen we. Alleen Polleke lag wel heel vaak op de grond. De ene glijpartij na de andere was zijn deel. Hij had in al zijn wijsheid besloten om op het spekgladde b-veld van De Krom voor noploze schoenen te kiezen. Die schoenen geven zijn knieën namelijk extra demping en zo probeert hij eindelijk weer eens een blessurevrij seizoen te hebben. Hij neemt daarbij de uitglijers en de bijbehorende imagoschade voor lief. Als de geschiedenis zich herhaalt zal hij om zijn reputatie te redden vanaf nu dus wel gaan trainen. En dat is hard nodig want vlak voor tijd besloot er een Spanbroeker om te bal, onhoudbaar voor Tom, in de kruising te hengsten waardoor we nog altijd puntloos onderaan bungelen.
Geen reactie's